Little introduction

      De eerste keer dat ik Harry zag, kan ik me nog zo goed herinneren. We stonden in de wc's en hij leek me niet eens op te merken. Hij stond daar, staarde naar zichzelf in de spiegel. Hij was wit weggetrokken en leek nogal nerveus. Pas toen ik oogcontact met hem maakte via de spiegel glimlachte hij naar me en leek hij te ontspannen. We maakten een praatje en uiteindelijk vertrokken we beide naar waar we verwacht werden. Dat ik zijn naam toen nog niet wist en dat ik niet naar de toon van zijn stem had geluisterd maakte me toen niet uit. Ik had iemand ontmoet en dat was goed. Dat ik later mijn drie andere beste vrienden zou ontmoeten, wist ik toen nog niet en had ik ook nooit verwacht.
      Zodra we hoorden dat Simon had besloten om ons tot een band te vormen hadden we twee keuzes. Of we zouden stoppen met X Factor of we werden een band en bleven in de competitie. Die keus was voor mij makkelijk gemaakt. Dit was wat ik wilde, dit was wat ik ging doen. Zayn Malik, Harry Styles, Liam Payne en Niall Horan, ze wilden hetzelfde al ik. De keus unaniem, want de volgende dag waren we al behoorlijk aan het sms'en en zo liepen de telefoonkosten behoorlijk op. Harry sms'te me meteen toen hij de naam One Direction bedacht had, om toestemming, zei hij. Toen ik dolenthousiast reageerde had hij meteen de rest gesmst. Ik voelde me op dat moment vreselijk vereerd dat hij mij als eerste sms'te.
      Toen Simon ons vertelde dat we een weekje de tijd hadden om elkaar te leren kennen bood Harry meteen aan dat zijn vader wel een bungalow had waar we heen konden. Na veel geregel kregen we het toch voor elkaar. Zodra we daar aankwamen moesten de kamers verdeeld worden. Toen Harry besloot dat hij bij Zayn op de kamer wilde, kon ik een jaloerze steek niet onderdrukken. Het was niet zo dat Harry al mijn beste vriend was, maar ik had toch echt gedacht dat hij met mij een kamer zou delen. Ik had er verder geen aandacht aan besteed en deelde mijn kamer met Liam en Niall. Die verdeling werd twee dagen vol gehouden. De derde dag veranderde er iets. Die avond zaten Harry en ik beide met een mok thee op de bank, te praten over van alles. Hoe zijn ouders gescheiden waren toen hij zeven was. Hoe erg hij het had gevonden en uiteindelijk moest ik dan ook vertellen over mijn ouders. IK vertelde over mijn zusjes en Harry vertelde over zijn zus. Hij vertelde hoe zijn moeder zijn stiefvader had ontmoet en dat zijn moeder hem en Gemma om toestemming had gevraagd. Ik weigerde over mijn vader te praten en brak meteen een nieuw onderwerp aan.
      Toen we diezelfde avond nog op de klok keken was het al bijna drie uur. We hadden elkaar even kort ana gekeken en waren ik lachen uitgebarstte. Tegenlijk stonden we op en besloot Harry naar bed te gaan. Daarmee daalde mijn humeur meteen en voordat Harry de badkamer in dook drukte hij nog een kusje op mijn wang. Ik negeerde het vreemde gevoel van verlangen en liep naar de kamer die ik met de andere twee jongens deelde. Aarzelend legde ik mijn hand op de deurklink, maar kon mezelf er niet toe zetten de deur te openen. Het idee dat Harry bij Zayn in bed lag maakte me misselijk en zo stil als ik kon liepik terug naar de woonkamer, om op de bank in een lichte slaap te vallen.
      De vierde avond maakte alles alleen maar ingewikkelder. Ik was na het avondeten op de bank in slaap gevallen, vermoeid van de nacht ervoor. Het was niet zo dat ik graag aanacht trok, maar toen iemand's armen om me heen voelde en diegene me op tilde vlogen mijn ogen open. Een gesmoorde schreeuw verliet mijn lippen en toen mijn ogen contact maakten met die van Harry zuchtte ik vermoeid. Nog voor ik mijn bed raakte sliep ik alweer, tenminste, dat dacht ik. Midden in de nacht schoot ik dan toch weer wakker, hijgend, waarbij ik iets zwaars, dat op me lag, op de grond duwde. Kennelijk belandde het daar met een luide kreun, want toen er ineens een gedaante naast mijn bed stond deinsde ik geschrokken achteruit. Toen het licht werd aangeknipt keek Harry me kwaad aan. Zijn bruine krullen door de war. Zijn naakte torso maakte dat ik op mijn lip beet. Harry mompelde een verwensing en dook weer in bed, demonstratief op zijn zij liggend. Ik staarde even naar zijn rug en mompelde toen een verontschuldiging. Harry draaide zich meteen om en kroop tegen me aan. Zijn armen sloten om mijn middel en ik deed het licht uit, om in slaap te vallen.
      De weken die volgden waren vermoeiend maar ook geweldig. We waren goed en we wisten het, maar namen niks zomaar. We bleven er voor werken. De band tussen mij en Harry was alleen maar versterkt door die ene nacht in de bungalow. Harry en ik deden alles samen. Het was alsof we aan elkaar vast geplakt zaten. We deelden een kamer, wisten alles van elkaar en ik negeerde elke kriebel die ik voelde bij Harry in de buurt. De rest van de jongens leek er geen problemen mee te hebben. Naarmate X Factor vorderde ontstonden de bromances. Het was geweldig en het gaf me een reden om Harry af en toe aan te raken. Gewoon even mijn arm om hem heen te slaan, zijn hand vast te pakken of hem een kusje op zijn wang te geven. Waarom dit me zo blij maakte wist ik niet, of misschien ook wel, maar weigerde ik het toe tegeven. Toen Larry Stylinson zo'n hype werd dat het bijna grappig was, kon ik er nog om lachen. Misschien, als ik had geweten hoe het af zou lopen, had ik het serieuser genomen. Dan had ik misschien wel gedacht dat het zo zou kunnen gaan, dat het fout zou gaan. Dat mijn leven geleefd zou worden omdat ik onze fans gelukkig wilde maken. Dan had het misschien beter geweest. Ach, fuck that, ik zou het niet anders hebben gewild.


      'Loubear, I'm bored.' De stem deed me opschrikken uit mijn gedachte. Ik schudde verward mijn hoofd en Harry boog over me heen. Zijn neus raakte de mijne en ik slikte, likte over mijn lippen.
      'Then go and find yourself a girl,' mompelde ik en duwde hem bij me vandaan. Hij lachte een sarcastische lach en liet zichzelf in een van de stoelen zakken. Hij trok zijn knieën op en sloeg zijn armen er om heen. Zijn blik op oneindig. Sinds Simon hem had gevraagd zijn relatie met Caroline te breken was hij veranderd. Ik zuchtte en friemelde wat aan de rand van mijn shirt. Ik had medelijden met hem. Liam was uit met Danielle, Zayn was naar Perrie en Niall was met Josh de stad in. Ik zou straks met Eleanor uit gaan en hij zou alleen over blijven.
      'It really got to you, didn't it?' Harry keek me aan. 'That you and Caroline had to split up.'
      'Myeah,' fluisterde hij en wendde zijn blik weer af. Ik schoof wat zenuwachtig heen en weer en zuchtte toen.
      'Can I come with you?' vroeg Harry plotseling opgewekt. Ik gromde iets en schudde mijn hoofd. Harry keek teleurgesteld en ik beet op mijn lip. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem zo te zien. Hij zou alleen thuis zijn en- En wat eigenlijk? Hij was achttien, niet meer mijn verantwoordelijkheid. Ik klakte met mijn tong.
      'Fine, but that's the last time, you hear me? The last time.'

---
Pfoe, deze is wel erg lang, maar ik kon het niet laten. Het eerste echte hoofdstukje! yay. anyway, thanks for all the abo's already! en, laat me weten wat jullie vinden. <3

Reageer (13)

  • ziamunicorns

    De eerste keer dat ik Harry zag, kan ik me nog zo goed herinneren. We stonden in de wc's en hij leek me niet eens op te merken. Hij stond daar, staarde naar zichzelf in de spiegel. Hij was wit weggetrokken en leek nogal nerveus. Pas toen ik oogcontact met hem maakte via de spiegel glimlachte hij naar me en leek hij te ontspannen. We maakten een praatje en uiteindelijk vertrokken we beide naar waar we verwacht werden. Dat ik zijn naam toen nog niet wist en dat ik niet naar de toon van zijn stem had geluisterd maakte me toen niet uit. Ik had iemand ontmoet en dat was goed. Dat ik later mijn drie andere beste vrienden zou ontmoeten, wist ik toen nog niet en had ik ook nooit verwacht.
    Zodra we hoorden dat Simon had besloten om ons tot een band te vormen hadden we twee keuzes. Of we zouden stoppen met X Factor of we werden een band en bleven in de competitie. Die keus was voor mij makkelijk gemaakt. Dit was wat ik wilde, dit was wat ik ging doen. Zayn Malik, Harry Styles, Liam Payne en Niall Horan, ze wilden hetzelfde al ik. De keus unaniem, want de volgende dag waren we al behoorlijk aan het sms'en en zo liepen de telefoonkosten behoorlijk op. Harry sms'te me meteen toen hij de naam One Direction bedacht had, om toestemming, zei hij. Toen ik dolenthousiast reageerde had hij meteen de rest gesmst. Ik voelde me op dat moment vreselijk vereerd dat hij mij als eerste sms'te.
    Toen Simon ons vertelde dat we een weekje de tijd hadden om elkaar te leren kennen bood Harry meteen aan dat zijn vader wel een bungalow had waar we heen konden. Na veel geregel kregen we het toch voor elkaar. Zodra we daar aankwamen moesten de kamers verdeeld worden. Toen Harry besloot dat hij bij Zayn op de kamer wilde, kon ik een jaloerze steek niet onderdrukken. Het was niet zo dat Harry al mijn beste vriend was, maar ik had toch echt gedacht dat hij met mij een kamer zou delen. Ik had er verder geen aandacht aan besteed en deelde mijn kamer met Liam en Niall. Die verdeling werd twee dagen vol gehouden. De derde dag veranderde er iets. Die avond zaten Harry en ik beide met een mok thee op de bank, te praten over van alles. Hoe zijn ouders gescheiden waren toen hij zeven was. Hoe erg hij het had gevonden en uiteindelijk moest ik dan ook vertellen over mijn ouders. IK vertelde over mijn zusjes en Harry vertelde over zijn zus. Hij vertelde hoe zijn moeder zijn stiefvader had ontmoet en dat zijn moeder hem en Gemma om toestemming had gevraagd. Ik weigerde over mijn vader te praten en brak meteen een nieuw onderwerp aan.
    Toen we diezelfde avond nog op de klok keken was het al bijna drie uur. We hadden elkaar even kort ana gekeken en waren ik lachen uitgebarstte. Tegenlijk stonden we op en besloot Harry naar bed te gaan. Daarmee daalde mijn humeur meteen en voordat Harry de badkamer in dook drukte hij nog een kusje op mijn wang. Ik negeerde het vreemde gevoel van verlangen en liep naar de kamer die ik met de andere twee jongens deelde. Aarzelend legde ik mijn hand op de deurklink, maar kon mezelf er niet toe zetten de deur te openen. Het idee dat Harry bij Zayn in bed lag maakte me misselijk en zo stil als ik kon liepik terug naar de woonkamer, om op de bank in een lichte slaap te vallen.
    De vierde avond maakte alles alleen maar ingewikkelder. Ik was na het avondeten op de bank in slaap gevallen, vermoeid van de nacht ervoor. Het was niet zo dat ik graag aanacht trok, maar toen iemand's armen om me heen voelde en diegene me op tilde vlogen mijn ogen open. Een gesmoorde schreeuw verliet mijn lippen en toen mijn ogen contact maakten met die van Harry zuchtte ik vermoeid. Nog voor ik mijn bed raakte sliep ik alweer, tenminste, dat dacht ik. Midden in de nacht schoot ik dan toch weer wakker, hijgend, waarbij ik iets zwaars, dat op me lag, op de grond duwde. Kennelijk belandde het daar met een luide kreun, want toen er ineens een gedaante naast mijn bed stond deinsde ik geschrokken achteruit. Toen het licht werd aangeknipt keek Harry me kwaad aan. Zijn bruine krullen door de war. Zijn naakte torso maakte dat ik op mijn lip beet. Harry mompelde een verwensing en dook weer in bed, demonstratief op zijn zij liggend. Ik staarde even naar zijn rug en mompelde toen een verontschuldiging. Harry draaide zich meteen om en kroop tegen me aan. Zijn armen sloten om mijn middel en ik deed het licht uit, om in slaap te vallen.
    De weken die volgden waren vermoeiend maar ook geweldig. We waren goed en we wisten het, maar namen niks zomaar. We bleven er voor werken. De band tussen mij en Harry was alleen maar versterkt door die ene nacht in de bungalow. Harry en ik deden alles samen. Het was alsof we aan elkaar vast geplakt zaten. We deelden een kamer, wisten alles van elkaar en ik negeerde elke kriebel die ik voelde bij Harry in de buurt. De rest van de jongens leek er geen problemen mee te hebben. Naarmate X Factor vorderde ontstonden de bromances. Het was geweldig en het gaf me een reden om Harry af en toe aan te raken. Gewoon even mijn arm om hem heen te slaan, zijn hand vast te pakken of hem een kusje op zijn wang te geven. Waarom dit me zo blij maakte wist ik niet, of misschien ook wel, maar weigerde ik het toe tegeven. Toen Larry Stylinson zo'n hype werd dat het bijna grappig was, kon ik er nog om lachen. Misschien, als ik had geweten hoe het af zou lopen, had ik het serieuser genomen. Dan had ik misschien wel gedacht dat het zo zou kunnen gaan, dat het fout zou gaan. Dat mijn leven geleefd zou worden omdat ik onze fans gelukkig wilde maken. Dan had het misschien beter geweest. Ach, fuck that, ik zou het niet anders hebben gewild.



    HOOR JE ME HUILEN

    1 decennium geleden
  • ISaidSo

    I-LOVE-IT!
    Ik kan het zo naar 1D sturen...
    Ze gaan het geweldig vinden! Helaas geen vrienden met ze :(

    1 decennium geleden
  • Tinaaax257

    speechless

    1 decennium geleden
  • Aberforth

    Wauw, dit is echt heel mooi geschreven. <3

    1 decennium geleden
  • Aprilynne

    Whoehooeeee

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen