Chapter 3

Everyone's around, no words are coming out.
      Met gesloten ogen luisterde ik naar de regen die tegen het raam tikte. De wind kwam in vlagen langs, zorgde er voor dat de regen op dat moment met meer kracht tegen de ramen sloeg. Ik kon niet anders dan glimlachen en bedenken hoe fijn het wel niet voelde dat ik in mijn warme bed lag. Op het moment dat de eerste klap de ramen deed trillen vlogen mijn ogen open en staarde ik naar het raam. De gordijnen waren nog open en het licht van de stad maakte dat het schemerde in de kamer. Ik rilde toen een tweede flits de kamer voor een seconde in een vreemd wit licht zette. De klap was oorverdovend en ik zuchtte. Ik liet me weer achterover in vallen en wreef over mijn voorhoofd.
      Het had me op moeten vallen, ik had het moeten zien. De signalen waren er geweest, overduidelijk, maar ik had ze genegeerd. De kleine dingetjes die ik zo waardeerde. Hoe hij even mijn hand vast hield, even zijn hand op mijn knie legde als hij naast me zat. Hoe hij naar me keek tijdens interviews, hoe hij naar me lachte om me gerust te stellen. Ik vroeg me af waarom ik ze had genegeerd, maar diep in mijn hart wist ik het wel. Hij was mijn beste vriend en ik wilde niet toegeven dat ik iets voelde bij elke aanraking. Dat kon ik niet toegeven, ik had Eleanor, we waren gelukkig samen. Harry en ik waren een in een korte week uit elkaar gegroeid en dat was niet wat ik had gewild. Ik rolde me op mijn zij.
      Sinds vanmiddag had ik last van een vreselijke hoofdpijn, die niet over leek te gaan. Het feit dat ik al vier aspirine's op had, leek niet te helpen. De vervelende, eentonige, hoge pieptoon in mijn rechter oor hielp er ook niet aan mee. Ik draaide me op mijn linkerzij, zodat ik uit het raam kon blijven kijken. Opnieuw lichtte de kamer op en niet veel later volgde een derde klap. Het fascineerde me, maar het hielp niet mee aan de nachtrust die ik zou moeten hebben.
      Toen het bed aan de rechterkant ineens inzakte vloog ik geschrokken overeind en een schreeuw rolde over mijn lippen. Harry, die in zijn boxer naast me zat, keek me veronschuldigend aan. Zijn bruine krullen zaten wild alle kanten op en zijn ogen stonden angstig. Ik zuchtte en gebaarde dat hij naast me kon komen liggen. Voor het eerst sinds een week raakte hij me weer aan.
      Ik draaide me weer op mijn linkerzij en meteen kroop Harry tegen me aan. Hij sloeg zijn armen om mijn middel en verstopte zijn gezicht tegen mijn blote rug. Zijn warme adem streek over mijn huid en kippenvel verscheen op mijn armen. Onbewust ging ik ook nog wat dichter tegen Harry aan liggen en sloot mijn ogen. Een vierde klap deed opnieuw de ramen trillen en Harry piepte geschrokken. Met een zucht draaide ik me om en nam hem in mijn armen.
      'Calm down babycakes, nothing's going to happen to you,' fluisterde ik en Harry drukte zijn gezicht tegen mijn borst, voor hij zachtjes knikte.
      'I know.' Ik glimlachte en speelde wat met een van zijn krullen. Harry's handen klampten zich vast aan mijn heupen en ik drukte een kusje op zijn kruin. Alsof ik iets verkeerd had gedaan keek Harry op. Pijn was duidelijk af te lezen in zijn ogen en ik staarde verward terug.
      'What's wrong?' vroeg ik zachtjes en Harry rilde. Zijn ogen gleden af naar mijn lippen en onbewust likte in over mijn onderlip, voor ik er op beet. Begrijp me niet verkeerd, ik wilde hem echt geen verkeerde indruk geven, het gebeurde gewoon. Op een of andere manier verdween Eleanor naar het uiterste van mijn gedachte en namen Harry's groenblauwe ogen me in hun macht. Ik had het moeten zien.
      'I love you,' fluisterde Harry en fronste zijn wenkbrauwen, alsof hij iets had gezegd dat niet klopte.
      'I love you too, you know that right?' Harry knikte. Hij leek even te aarzelen en dit keer beet hij op zijn lip, niet wetend wat het goede was om te doen. De kamer lichtte opnieuw open Harry's ogen schoten naar het raam. De kleur in zijn ogen vervaagd voor een seconde en hij boog naar me toe. Alsof we als magneten naar elkaar toe werden getrokken deed ik hetzelfde. Dit wilde ik, dit wilde ik.
      Zijn lippen waren zacht, warm, aarzelend. Het leek wel alsof ik ze bijna niet voelde. Een gevoel van vreemd verlangen overspoelde me. Ik wilde meer, veel meer. Ik trok hem dichter naar me toe en zijn lippen omsloten mijn onderlip, om er zachtjes aan te zuigen. Ik wilde me van hem terug trekken toen ik eindelijk besefte wat ik aan het doen was, maar zijn tong drong naar binnen en tikte de mijne even kort aan, voor hij opnieuw zijn lippen steviger tegen die van mij duwde. Zijn ademhaling was onregelmatig en voelde ik tegen mijn wang. Zijn handen streken over mijn borst en toen stopte het. Ik deinsde achteruit en keek hem verward aan. Zijn ogen stonden triest.
      'I'm sorry. Just- Forget what happened.' Hij draaide zich van me af en rolde zich op tot een bolletje. Ik staarde naar zijn rug voor een lange minuut, misschien twee, tot een enorme klap me wakker schudde en Harry als een kogel in mijn armen schoot. Zijn lichaam trilde en ik wikkelde mijn armen om hem heen.
      Misschien was het toch niet zo erg geweest.
---
Kudo for their first kiss? dankjullie wel voor alle reacties!
× Oh, en er is een tijdje voorbij sinds het vorige hoofdstukje.