Living forever 18.1

Nathan
Ik liet Max achter bij het meer en liep het huis in.
‘Nathan,’ zei Siva. Hij leek te aarzelen.
‘Wie wist het?’ vroeg ik. Het bleef stil. ‘Jullie wisten het allemaal?’ Siva knikte schuldig.
‘Ik wist het het langst,’ zei Tom. ‘Max na. Jay is het verteld door die twee wolvenidioten en Siva kwam er achter toen een van die idioten het door het bos krijste.’ Ik knikte.
‘Oké,’ zei ik zachtjes en liep de trap op.
‘Nathan, het spijt me,’ riep Tom me achterna. Er verscheen een flauwe glimlach op mijn gezicht.
‘Mij niet,’ zei ik zachtjes. Tom keek me verbaasd aan en ik liep door. Naar mijn kamer. Ik opende mijn kleding kast. Ik greep mijn oude gymp waar ik de bal in gedaan had. Hij was leeg...