23. An important piece of paper
“Dawn!” Hij schreeuwt mijn naam, waardoor de draak opkijkt en een vlammenzee op hem afstuurt. Gelukkig kan hij nog net achter een rots duiken en spatten de vlammen uiteen. “Accio bezem!” Na een minuut of twee verschijnt plots Harry zijn bezem en hij springt er met een sierlijke zwaai op. Gejoel stijgt op uit het publiek. “Vlieg naar de rechterkant Harry!” Hij kijkt me met vragende ogen aan, maar doet toch wat ik zeg. Ik richt mijn toverstaf naar de linkerkant van de draak en tover een levensechte projectie van een dartelende hippogrief, wel op een grote afstand. Ik voel de greep van zijn staart verslappen en het dier stormt brullend op het valse beeld af. “Haast je wat!” Het duurde wel vijf à tien minuten vooraleer Harry de kettingen van rond je lichaam kan verwijderen, maar nu zoeven jullie samen door de lucht, waardoor er weer gejuich opstijgt. De hele tijd zijn we aan het zoeken naar de tekst, waardoor we de naderende draak niet hadden horen aankomen. Het grote beest komt van aan de zijkant aangevlogen, neemt een grote bocht en slaat met zijn staart hard in onze flanken. Harry kan zich nog vasthouden, maar mijn handen glijden van zijn heupen en ik val met een bepaalde snelheid naar beneden. “Dawn!” Harry begint een duikvlucht, maar kan me niet meer opvangen, waardoor ik hard op de rotsen terecht komt en mijn toverstok enkele meters door de lucht vliegt. Even blijf ik versuft liggen, want ik had een lichte tik op mijn hoofd gekregen. Mijn arm is aan het bloeden en mijn been voelt gekneusd aan. Het publiek kijkt met grote ogen toe en slaat hun hand voor hun mond. Ook de leerkrachten kijken angstig toe en krijgen al de neiging om de proef te staken, maar ik leg mijn hand op mijn gekwetste arm en probeer hem te genezen. “Ferula.” Er gebeurt echter niets, waardoor ik het nog eens probeer, maar nu met meer kracht. “Ferula!” De wonden helen zich van langs binnenin en verdwijnen na een volle minuut.
Ik sta recht, loop naar de plaats waar mijn toverstok terecht was gekomen en kijk in het rond op zoek naar de te vertalen tekst. “Harry, kan jij de draak bezig houden?” “Geen probleem!” Ik loop naar een grote rots en staar in het rond, totdat ik plots tussen een hoop zand en gruis - het nest van de draak - een wit rolletje zie uitsteken. Wanneer ik naar boven kijk, zie ik dat de draak zich heeft losgerukt, de ketting zwaait gevaarlijk heen en weer en Harry probeert zich uit de draak zijn veld te vliegen. “Murmelio!” Ik richt mijn toverstok op de draak, waarbij deze wild heen en weer begint te slaan met zijn hoofd. “Harry, haal me op! Ik heb het perkament gevonden!” Hij komt op buikhoogte vliegen, waarop ik de gelegenheid neem en op zijn bezem spring. “Vlieg naar het nest!” Hij doet meteen wat ik zeg en gaat lager vliegen wanneer we bij het nest aankomen. “Afleiding gevraagd!” De draak komt aangevlogen naar het nest, een teken dat de spreuk niet vast was en Harry neemt weer de taak op zich om hem af te leiden. Ik kruip over de grote, witte eieren en grijp naar het rolletje perkament waarbij ik bijna voorover val. “Ik heb het!” Harry keert zijn bezem, pikt me op en vliegt zo de kooi uit. De verzorgers van de draak weten hem te kalmeren en brengen hem weer weg.
“Een applaus voor Harry Potter, die ook een uitstekende uitvoering heeft gebracht!” Een groot gejoel stijgt op in het publiek en ik zie dat ook Ron uitbundig staat te klappen. Harry neemt je hand vast en trekt je mee naar de tent waar de andere deelnemer zitten. Hij omhelst me innig en kust me dan op mijn wang. “Heb je het briefje?” Ik knik en leg het op de tafel. “Lees eens voor, ik denk dat jij het wel zal begrijpen.” “Oké.”
Dimarts, el 21 del mes, alleujar prohibit el Sol al voltant de 20h, 4 copes dels arbres del bosc. Veure des del lloc on volar arbre dels habitants del bosc tenen ara el seu somni de lloguer. Mitjançant l'observació de la 3 ª a l'esquerra hauria de determinar la ubicació exacta. No, vostè té l'oportunitat de trobar els ous d'or, va calcular malament. Bona sort!
Ik staar bezorgd naar de letters, maar herinner me dan weer de woorden van Perkamentus. ”Laat je vingers over de tekst glijden en het gaat als vanzelf. Ik strek mijn wijsvinger en begin bij de D van Dimarts, waarna ik verder de tekst afloop. De woorden komen een voor een op mijn netvlies gebrand en nadat ik de hele tekst heb overlopen vliegt de vertaling als een straaljager voorbij. Perkamentus had gelijk, het gaat als vanzelf. “Dawn?” “Geef me perkament en een pen!” Harry neemt het tekstje van onder mijn hand weg, duwt een pen in mijn hand en legt een nieuw, leeg stukje perkament er onder. Ik begin als een gek te schrijven en stop na enkele minuten, waarbij ik een grote hap lucht neem. “Wat is er gebeurd?” “Je pupillen verdwenen, waardoor je ogen helemaal wit werden en je raakte in een roes. Ik weet het zelf amper, het ging allemaal zo snel.” Ik kijk van Harry naar het stukje perkament en vlieg dan gelukkig in zijn armen. “We hebben het!” Hij neemt het perkament van me over en begint luidop voor te lezen;
Dinsdagavond, de 21ste van de maand, zal de zon rond 20u; 4 toppen van bomen uit het verboden bos verlichten. Bekijk dit van op de plaats waar vliegende boombewoners uit het bos nu hun surrogaat slaapplaats hebben. Door de 3e uitkijkpost van links zou je de exacte locatie moeten kunnen bepalen. Heb je dit niet, dan heb je je kans om het gouden ei te vinden, verkeken. Veel geluk!
Ik sta recht, loop naar de plaats waar mijn toverstok terecht was gekomen en kijk in het rond op zoek naar de te vertalen tekst. “Harry, kan jij de draak bezig houden?” “Geen probleem!” Ik loop naar een grote rots en staar in het rond, totdat ik plots tussen een hoop zand en gruis - het nest van de draak - een wit rolletje zie uitsteken. Wanneer ik naar boven kijk, zie ik dat de draak zich heeft losgerukt, de ketting zwaait gevaarlijk heen en weer en Harry probeert zich uit de draak zijn veld te vliegen. “Murmelio!” Ik richt mijn toverstok op de draak, waarbij deze wild heen en weer begint te slaan met zijn hoofd. “Harry, haal me op! Ik heb het perkament gevonden!” Hij komt op buikhoogte vliegen, waarop ik de gelegenheid neem en op zijn bezem spring. “Vlieg naar het nest!” Hij doet meteen wat ik zeg en gaat lager vliegen wanneer we bij het nest aankomen. “Afleiding gevraagd!” De draak komt aangevlogen naar het nest, een teken dat de spreuk niet vast was en Harry neemt weer de taak op zich om hem af te leiden. Ik kruip over de grote, witte eieren en grijp naar het rolletje perkament waarbij ik bijna voorover val. “Ik heb het!” Harry keert zijn bezem, pikt me op en vliegt zo de kooi uit. De verzorgers van de draak weten hem te kalmeren en brengen hem weer weg.
“Een applaus voor Harry Potter, die ook een uitstekende uitvoering heeft gebracht!” Een groot gejoel stijgt op in het publiek en ik zie dat ook Ron uitbundig staat te klappen. Harry neemt je hand vast en trekt je mee naar de tent waar de andere deelnemer zitten. Hij omhelst me innig en kust me dan op mijn wang. “Heb je het briefje?” Ik knik en leg het op de tafel. “Lees eens voor, ik denk dat jij het wel zal begrijpen.” “Oké.”
Dimarts, el 21 del mes, alleujar prohibit el Sol al voltant de 20h, 4 copes dels arbres del bosc. Veure des del lloc on volar arbre dels habitants del bosc tenen ara el seu somni de lloguer. Mitjançant l'observació de la 3 ª a l'esquerra hauria de determinar la ubicació exacta. No, vostè té l'oportunitat de trobar els ous d'or, va calcular malament. Bona sort!
Ik staar bezorgd naar de letters, maar herinner me dan weer de woorden van Perkamentus. ”Laat je vingers over de tekst glijden en het gaat als vanzelf. Ik strek mijn wijsvinger en begin bij de D van Dimarts, waarna ik verder de tekst afloop. De woorden komen een voor een op mijn netvlies gebrand en nadat ik de hele tekst heb overlopen vliegt de vertaling als een straaljager voorbij. Perkamentus had gelijk, het gaat als vanzelf. “Dawn?” “Geef me perkament en een pen!” Harry neemt het tekstje van onder mijn hand weg, duwt een pen in mijn hand en legt een nieuw, leeg stukje perkament er onder. Ik begin als een gek te schrijven en stop na enkele minuten, waarbij ik een grote hap lucht neem. “Wat is er gebeurd?” “Je pupillen verdwenen, waardoor je ogen helemaal wit werden en je raakte in een roes. Ik weet het zelf amper, het ging allemaal zo snel.” Ik kijk van Harry naar het stukje perkament en vlieg dan gelukkig in zijn armen. “We hebben het!” Hij neemt het perkament van me over en begint luidop voor te lezen;
Dinsdagavond, de 21ste van de maand, zal de zon rond 20u; 4 toppen van bomen uit het verboden bos verlichten. Bekijk dit van op de plaats waar vliegende boombewoners uit het bos nu hun surrogaat slaapplaats hebben. Door de 3e uitkijkpost van links zou je de exacte locatie moeten kunnen bepalen. Heb je dit niet, dan heb je je kans om het gouden ei te vinden, verkeken. Veel geluk!
Er zijn nog geen reacties.