48: sweet goodbye

Een fles drank later hadden we besloten om niet te gaan slapen aangezien het al half 2 was en Cat om 7 uur moest vliegen en dus om 6 uur op het vliegveld moest zijn. 
Liam reed ons naar mijn huis waar Cat haar laatste spullen pakte, ik liep met haar mee naar boven.
Ik plofte op het bed neer samen met Cat, "ik ga je weer zo erg missen" zei ik met een brok in mijn keel. "ik jou ook" zei Catherine terwijl we allebei begonnen te huilen, we hielden elkaar stevig vast.
Dat was het standaard verhaal, het afscheid nemen was zo zwaar, waarschijnlijk omdat we wisten dat het weer maanden zou gaan duren voordat we elkaar weer zagen.
Stil en met rode ogen van het huilen liepen we de trap af, de jongens keken ons medeleven aan en zeiden er gelukkig niks over. 

"we moeten gaan" zei Liam om kwart over 5, we stonden op, brachten de spullen naar de auto en stapten in. Liam zette als afleiding de radio aan, waar net sweet goodbyes van krezip op kwam. Gelukkig konden we er wel om lachen.
We waren veelte vroeg op het vliegveld en besloten nog even langs de Starbucks te gaan. We zaten daar als een stel dooie, niemand had geslapen en was uitgeput van de show, het voordeel was wel dat er om deze tijd nog geen fans wakker waren. 
Om kwart voor 6 liepen we met Catherine mee naar de gate, nu moesten we dus echt afscheid nemen. Nadat de jongens gedag hadden gezegd was het mijn beurt, we omhelsden elkaar stevig "laten we er deze keer geen maanden van maken, eer dat we elkaar weer zien" zei ik, "helemaal mee eens" stemde Cat in.

Ik draaide me nog een keer om, om te zwaaien tot we terug liepen naar de auto, "kom je nog mee naar ins huis?" vroeg Lou, "graag" glimlachte ik dankbaar, ik had nu wel behoefte aan gezelschap.