100. || Rainbows ||

"Justin wil beroemd worden. En LA, leek me daar een goede plek voor." vertelde ik haar en schonk haar een glimlach. Ze keek me even niet-begrijpend aan. "Waarmee wil hij beroemd worden dan? En waarom ga juist jij met hem mee?" vroeg ze.
"Hij kan vreselijk goed zingen! En ik ga mee omdat... Euuh..." Oh my god, hoe moest ik dit verwoorden? "Ik ben zeg maar... zijn euhh..." stotterde ik. Ze begon opeens te lachen. En ik wist niet precies of mijn rode hoofd daar de reden van was... "Je bent zijn vriendje, of niet soms?" gokte ze en keek me uitdagend aan. Mijn ogen werden groot en ik struikelde half over de ongelijke stenen op de stoep. "H-hoe wist je dat?" fluisterde ik. Al had het niet veel nut omdat iedereen al achterom naar ons keek. Ik botste bijna tegen Ella op, die voor me had gelopen. "Jullie zijn een stel?" vroeg ze met grote ogen. Justin werd haast nog roder dan ik was. "Ja.... uuhm, sorry dat we dat niet eerder zeiden..." verontschuldigde hij zich. Alle vijf de meiden keken ons stomverbaasd aan. "ZE ZIJN VAN MIJ!" riepen ze allemaal tegelijk. Ik wist niet wat ik moest doen. Snapte er niks van. "Ik mag Justin!" riep Jennifer en trok Justin aan zijn arm naar haar toe. "NEEEEEHEEEEY! JUSTIN IS VAN MIJ!" riep ik een tikkeltje boos en trok Justin dicht tegen me aan. "Ben ik opeens een eigendom?" vroeg hij grinnikent.
"Nee, we willen gewoon graag een Gay Best Friend." zei Ella schouderophalend. Oooh, vandaar... "Dat kan toch ook zonder dat ik Justin hoef loste laten?" vroeg ik hopend. Hij was nou eenmaal van mij, en van niemand anders.
"Ja, dat kan..." zei Jennifer en keek beschaamd naar de grond. "Ik wil best de gbf van jullie allemaal zijn, maar kunnen we eerst naar het appartement? Ik ben moe... Heb een jetlag denk ik..."
"Denk je?" vroeg ik hem spottend. Hij keek me beledigd aan. "Wist ik veel..."
"Hoelang hebben jullie gevlogen?" vroeg Zarah terwijl we weer begonnen te lopen. Mijn buik gromde hard. "Vreetzak..." mompelde Justin, die ik nog altijd onhandig vast had tussen het lopen door.