50: dat kan wachten
Vanmorgen was ik ook om 8 al weer aan t werk dus vandaar het korte stukje
Maar ik barst van de inspiratie dus zal zoveel mogelijk probere. Te schrijven
"hebben we nog wel genoeg eten in huis?" vroeg Niall, "ik heb ook nog genoeg thuis, dan hoeven we geen boodschappen te doen" stelde ik voor. "ik ga wel even kijken" stelde Harry voor, toen hij niet veel later terugkwam meldde hij dat er niet veel meer was. "wie loopt er even mee?" vroeg ik toen ik opstond, Niall stond op om mee te lopen en de andere maakte geen aanstalten om op te staan.
We zetten een pet en zonnebril op en liepen naar mijn huis, Niall pakte mijn hand vast en ik voelde een warm gevoel door mijn lichaam gaan.
Hand in hand liepen we mijn huis in, toen ik de deur dicht had gedaan voelde ik zijn lippen op de mijne. Hij stopte de kus, "sorry" mompelde hij, "waarvoor?" vroeg ik, "dat ik je kuste" antwoordde hij. "het spijt mij ook" zei ik en ik plaatste mijn lippen weer op de zijne, de kus veranderde in een liefdevolle zoen. "ik loog, het spijt me eigenlijk niet" zei ik, "maar moeten we het eten niet pakken?" ging ik verder. "het eten kan wachten" antwoordde Niall. "nu voel ik me heel erg speciaal" giechelde ik, "dat ben je ook" zei Niall. Van zijn onzekerheid en verlegen kant was niets meer te merken, "wat ben je ineens brutaal" lachte ik, "dat is wat je bij me los maakt" antwoordde hij.
Nadat we alles in boodschappentassen gedaan hadden liepen we weer, met de tassen, naar de deur. "nog één ding voor we gaan" zei hij en hij trok me voorzichtig naar zich toe, de zoen was passioneel, liefdevol, zacht, kort gezegd gewoon perfect. Nu wist ik het zeker, ik was verliefd op Niall Horan.
We liepen stilzwijgend, hand in hand weer naar het huis van de jongens. Toen we de straat inliepen lieten we elkaar los, waarschijnlijk wilden we beide onze gevoelens voor elkaar nog even stilhouden.
Dat is het nadeel van beroemd zijn, je krijgt zo snel roddels.
We gaven elkaar een knipoog en snapten wat ermee bedoeld werd, voordat we naar binnen liepen. "en?" vroeg Lou toen we binnenkwamen, "twee tassen" lachte Niall.
We liepen de woonkamer in, waar de matrassen op de grond lagen op de plaats waar eerst de salontafel stond. "zo kunnen we allemaal languit liggen" verklaarde Hazz, "dat is eigenlijk heel erg slim" lachte ik.
Er zijn nog geen reacties.