Prinses Anneliese Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7.

Samen liepen Phillip en Anneliese hand in hand naar beneden. Het was ochtend en de zon scheen de herberg in. ‘Goede morgen!’ Riep een stem van links. Phillip en Anneliese keken op zij. Daar zaten Hugo, David, Jasemine en Denise al aan het ontbijt. Anneliese en Phillip schoven aan. ‘Lekker geslapen?’ Vroeg Jasemine, terwijl ze een broodje op Anneliese haar bord legde. ‘Ja heerlijk!’ zei Anneliese met een geeuw. Phillip pakte haar hand vast. ‘Zullen we na het ontbijt verder rijzen?’ vroeg Denise. De andere knikte instemmend, behalve Anneliese. ‘Anneliese, is er iets?’ Vroeg David. ‘Nou,’ zei Anneliese, ‘Ik weet eigenlijk niet of ik nog verder wil. Ik bedoel, het is allemaal wel heel leuk, en ik heb egt waar, een super tijd met jullie! Maar, ik mis thuis ook wel een beetje. Ik bedoel, mijn ouders hebben de ridders op pat gestuurd om mij te vinden en thuis te brengen…’ ‘Je hebt wel een goed punt’ zei Denise. ‘Misschien is het ook wel mooi geweest.’ zei Jasemine. ‘Dan denk ik dat we onze paden moeten scheiden.’ Zei Hugo. ‘Dat kan je niet menen!’ Zei Phillip verontwaardigt. ‘Anneliese, ik heb voor je gevochten om je bij me te houden, ik heb toen verloren, ik ben daardoor twee nachten wakker gebleven, zonder iets te eten of te drinken, en dan wil jij nu bij me weg en naar huis gaan?’ zei Phillip boos. Hij sloeg met zijn handen op tafel en stond op. Hugo pakte zijn schouder. ‘Phillip, kom mee. Ik moet even met je praten.’ Zei hij. Hugo stond op en samen liepen ze de herberg uit. Even later kwamen ze terug. Ze gingen weer zitten aan de tafel. ‘Ik heb even met Phillip gepraat, en we hebben een voorstel voor jullie. Wat zouden jullie er van vinden als we met jullie mee rijden naar jullie palleis, en daar dan een paar nachten blijven slapen en dan weer terug trekken naar ons eigen palleis?’ vertelde Hugo. David knikte instemmend. De drie vriendinnen keken elkaar aan. ‘Nou, wat vinden we daar van?’ Zei Anneliese. ‘Ik vind het goed.’ Zei Denise. ‘Het is helemaal geen probleem voor mij.’ Zei Jasemine. Anneliese keek Phillip glimlachend aan. ‘En ik zou het erg fijn vinden als jullie dat deden voor ons.’ ‘Nou, kom op dan! Laten we gaan!’ zei Hugo blij. Ze stonden op en gingen naar hun kamers hun spullen in pakken. Toen ze daarmee klaar waren, liepen ze weer de trap af, betaalde de waard, en liepen naar hun paarden.