|| O59
||The forbidden forest
||Draco||
Op mijn hoede verplaatste ik mijn gewicht op mijn andere been en ik zette nog twee stappen in de goede richting. Het was koud, mijn lichaam was tientallen minuten geleden ieder besef van gevoel kwijtgeraakt en ik mocht blij zijn als ik straks al mijn tenen nog had. Hoewel de sneeuw op aarde minder hoog was als in Aurient bleek het hier minstens zo koud en hoe dichter ik bij het middelpunt van het bos kwam hoe bewuster ik me daarvan werd. Geen geluid maken was nauwelijks mogelijk maar toch hoogst noodzakelijk. De sneeuw kraakte bij iedere stap en als ik mezelf te uitbundig tegen een boom drukte kwamen er ijspegels naar beneden vallen, een orkaan aan geluid veroorzakend.
Elke vezel van mijn lichaam wist dat ik griezelig dichtbij mijn doel was en mijn hart ging zodanig tekeer dat het een wonder was dat ik hierdoor nog niet ontdekt was. Er was alweer een dag verstreken vanaf het moment dat we terug waren gekomen in Aurient. Veel te veel tijd naar mijn mening. Ik was erg opstandig geweest de afgelopen uren, was tegen bevelen ingegaan en nu liep ik hier in mijn eentje. Summer had me voor een simpele keuze gesteld. Of ik had geduld en deed het op hun zogenaamd perfecte manier, of ze zette me af waar ze me had gevonden namelijk in de Bibliotheek van Hogwarts.
Het was vreemd geweest weer in de school te zijn. Tegen de tijd dat ik mijn ogen had geopend na de rare reis erheen was Summer al weer verdwenen en was ik alleen. Mijn hele schema was in de war geraakt omdat het hier vroeg in de ochtend was geweest. Pas toen besefte ik dat ik het in Aurient niet een keer nacht had zien worden. Dat alles deed er nu niet meer toe. Ik had me zo stilletjes mogelijk een weg uit het kasteel gebaand en had toen door het enorme pak sneeuw moeten ploeteren. Als Summer ook maar een beetje op had gelet dan wist ze dat ik niet zou stoppen, en door zou gaan met of zonder haar hulp. Misschien wist ze dat wel degelijk en hoopte ze dat ik om zou komen bij mijn poging.
Toen ik een omgevallen boomstam zag liggen wist ik dat ik nu op enkele tientallen meters van het meer was. Enkele tientallen meters bij Winter vandaan dus. Langzaam begon ik te beseffen dat Summer misschien gelijk had en dat ik een plan nodig had. Op Winter aflopen met op haar nutteloze magie leek plotseling toch niet zo'n goed idee.
Elke vezel van mijn lichaam wist dat ik griezelig dichtbij mijn doel was en mijn hart ging zodanig tekeer dat het een wonder was dat ik hierdoor nog niet ontdekt was. Er was alweer een dag verstreken vanaf het moment dat we terug waren gekomen in Aurient. Veel te veel tijd naar mijn mening. Ik was erg opstandig geweest de afgelopen uren, was tegen bevelen ingegaan en nu liep ik hier in mijn eentje. Summer had me voor een simpele keuze gesteld. Of ik had geduld en deed het op hun zogenaamd perfecte manier, of ze zette me af waar ze me had gevonden namelijk in de Bibliotheek van Hogwarts.
Het was vreemd geweest weer in de school te zijn. Tegen de tijd dat ik mijn ogen had geopend na de rare reis erheen was Summer al weer verdwenen en was ik alleen. Mijn hele schema was in de war geraakt omdat het hier vroeg in de ochtend was geweest. Pas toen besefte ik dat ik het in Aurient niet een keer nacht had zien worden. Dat alles deed er nu niet meer toe. Ik had me zo stilletjes mogelijk een weg uit het kasteel gebaand en had toen door het enorme pak sneeuw moeten ploeteren. Als Summer ook maar een beetje op had gelet dan wist ze dat ik niet zou stoppen, en door zou gaan met of zonder haar hulp. Misschien wist ze dat wel degelijk en hoopte ze dat ik om zou komen bij mijn poging.
Toen ik een omgevallen boomstam zag liggen wist ik dat ik nu op enkele tientallen meters van het meer was. Enkele tientallen meters bij Winter vandaan dus. Langzaam begon ik te beseffen dat Summer misschien gelijk had en dat ik een plan nodig had. Op Winter aflopen met op haar nutteloze magie leek plotseling toch niet zo'n goed idee.
Reageer (10)
Dit is een van de beste verhalen die ik hier al gelezen heb,
1 decennium geledenje verhaal maakt enorm veel indruk. Stop alsjeblieft niet net voor het einde met je verhaal, anders zal ik me na een jaar waarschijnlijk nog afvragen hoe het zou kunnen afgelopen zijn..
Geweldig!
1 decennium geledenSnel verder
Verder!!!
1 decennium geledenEindelijk heb ik alles gelezen. Het is echt prachtig! Alsjeblief snel verder! <3
1 decennium geledensnel verder ;DD
1 decennium geleden