147. || Rainbows ||

"Maar... Dat meisje... En die jongen... Waren ze... knap?" vroeg Justin en durfde me niet aan te kijken. "Uuhhmm Cat is... Knap ja? Ze heeft regenboog-haar!" vertelde ik enthousiast. Justin verschoot van kleur. Oeps, misschien was dat iets te enthousiast...
"Maar ik ben gay remember? Het doet me niks. Ik vond het gewoon cool..." zei ik snel om hem gerust te stellen. "En de jongen dan?" vroeg hij meteen lichtelijk in paniek. Oh shit... "Tsja... Zayn is... Euuhm... Hoe zeg ik dat... Uhh..."
"Een supperhotte crimineel?" gokte Justin, en de hoop leek hem de schoenen in te zakken. "Precies ja..." zei ik zachtjes en wist even niet hoe ik me hier uit moest redden. Want ja, hoe moest ik me hier uit redden?! "Ik vind hem niet leuk..." zei ik en probeerde Justin doordringend aan te kijken. "En wat is dit dan?" vroeg Justin en wees op mijn arm. Shit, Zayn's nummer stond er nog... En dat terwijl ik had gedoucht? Goeie stift was dat...
"Zijn nummer... Maar die vroeg ik alleen maar om Cat ermee te plagen!" verdedigde ik mezelf en keek er heel overtuigend bij. Hij keek me aan met een ongelovige blik. "Kom op nou Justin! Je weet toch dat je me kan vertrouwen?" riep ik geïrriteerd. Ik vertrouwde hem toch ook? Dat hoorde toch in een relatie? Niet dat ik daar echt verstand van had... Dit was immers mijn eerste relatie. Maar in films enzo zeiden ze altijd dat vertrouwen belangrijk was. Justin was 1 van de eerste mensen die ik vertrouwde. "Natuurlijk wel!"
"Nou wat is dan je probleem? Kom mee." zuchtte ik en stond op. Ik reek mijn hand naar hem uit en hij pakte hem aan. Met krukken ging dat nog redelijk goed. Beter dan gedacht. "Waar gaan we heen?" vroeg hij, toen ik niet naar het huis terug liep.