152. || Rainbows ||

"Jus, zet dat beest weer in dat bakje. Straks loopt hij weg." zei ik, voor ik me bedacht dat ik dat misschien wel helemaal niet erg zou vinden...
"Nee. Hij is tam en blijft heust wel zitten. En als hij weg loopt, kan hij sowieso niet snel..." zei Justin op een manier die zei; 'Dat had je zelf ook wel kunnen weten.'
Ik zuchtte. Een tijd liepen we zwijgend naar het huis van Luke. Thobias keek zijn ogen uit, hier in LA. Maar raar genoeg was ik 45% van hetgeen wat hij interessant leek te vinden. Aangezien hij steeds 'onopvallend' mijn kant op keek. Aan Justin besteedde hij verder geen aandacht. Ik deed maar alsof ik het niet doorhad en bleef voor me uit mopperen over de kameleon. Het was immers volstrekt belachelijk. "Theodor." zei ik plots en hipste naast Justin. Hij keek me verward aan, wist niet waarom ik dit zei. "Je kunt hem Theodor noemen." legde ik hem uit. Hij begon te glimlachen. "Theodor is leuk, ik dacht eigenlijk aan James, of Louis..." zei Justin bedenkelijk en keek mij vragend aan. Hij wou mijn mening? "Louis is ook leuk. James denk ik niet..." zei ik. James was mijn tweede naam, en ik was er niet echt trots op. "Of je noemt hem Kees. Kees de Kameleon." grinnikte Thobias.
"Louis Theodor Kees van lenzelot Bieber de eerste." zei Justin grijnzend. Ik keek hem op een droge manier aan. Waarom in godsnaam, die naam?!
"Louis Theodor Kees Rainbow van lenzelot Bieber de eerste." verbeterde ik hem. Hij zuchtte van oke, en mijn dag was weer goed.