153. || Rainbows ||

Bij Luke's huis aangekomen drukte ik onhandig met mijn rechter-kruk op de deurbel. Luke deed met een verward gezicht de deur open. "Waar waren jullie nou ineens!? En hoe kom je aan die krukken? Is dat een kameleon?!" vuurde Luke de vragen op ons af als messcherpe werp-messen. "De stad. Uit de rozenstruik gevist. Ja. Ja dat is een kameleon." zei ik op een monotone manier en liep langs hem het huis in. Justin en Thob volgden me vrolijk. Follow the leader follow the leader...

"Justin, heb je dat beest gekocht van het geld dat ik je had gegeven om boodschappen mee te doen?" vroeg Luke toen we in de woonkamer zaten en Luke cola voor ons in schonk. "Was dat geld voor de boodschappen?" vroeg Justin en leek echt van niks te weten. Hij zette de kameleon in het bakje en begon de grote glazen bak in te richten. "Ja!" riep Luke een beetje boos. Hadden we nu geen eten? Kijk, dat Jus een kameleon had gekocht boeide me niet zoveel, maar als mijn maag eronder zou moeten lijden. Dan werd dat een ander verhaal. "Hebben we nu geen eten?!" vroeg ik en keek alvast boos naar Justin. Hij zette net de bak op een tafeltje bij de muur en stopte de stekker voor het licht, in het stopcontact dat ernaast was. Het licht flitste aan en Justin goot met een beker, wat water in de soort mini-vijver die in de bodem bevestigd was. Hij pakte de kameleon op zijn hand en zette hem in de bak. Het was wel een mooi beestje moest ik zeggen... Hoe zou zo'n ding smaken?
Niall, je gaat niet Justin's kameleon opeten. Al is het het laatste eten op aarde. Zei Junior een tikkeltje boos. Hij was volgens mij, zeg maar het verstandige deel in mij...