06.

Sophie

Ik gaapte even en ging rechtop in bed zitten. Het was ochtend en m'n moeder had me zojuist met haar vrolijke humeur wakker gemaakt en ook meteen de gordijnen geopend waardoor een felle straal zon door m'n kamer scheen. Ik daarentegen was niet zo vrolijk en chagrijnig ging ik weer liggen. Toen m'n moeder gisteravond uiteindelijk rond 10 uur thuis was gekomen was ik woedend op haar geweest. Ik kon het niet uitstaan dat zij op mijn eerste schooldag pas rond tien uur 's avonds thuiskwam terwijl ze beloofd had om om half negen terug te zijn. Mijn moeder had als weerwoord gegeven dat dit maar eenmalig zou zijn en dat zulke avondjes met haar werk er alleen waren als er een nieuwe werknemers aangenomen werd. Ik vond het maar onzin maar hield toch m'n mond. Aan haar uitbundige verhaal te horen was ze erg te spreken over haar nieuwe baan en ik kon daar maar beter geen negatieve opmerkingen over maken. Ik gaapte en na nog een kwartier in bed gelegen te hebben stapte ik toch maar uit. Ik zuchtte even en liep naar het raam toe. Mijn kamer had uitzicht op de straat en op het huis tegenover ons. Ik voelde de stralen van de zon op mijn huid rustten en dat gaf me toch wel weer een wat vrolijker gevoel. Ik wist dat het een mooie zomerdag ging worden. Het enige waar ik tegenop keek was school. Op zo'n dag als vandaag wilde ik liever in de tuin zitten, of op het strand liggen. Niet in zo'n groot kil gebouw zitten en leren over dingen die me toch barweinig interesseerden. Toch zat er niets anders op en even later stapte ik vol tegenzin in mijn schooluniform. Ik maakte me klaar en rendde daarna naar beneden. "Doei mam, ik moet gaan." Ik drukte een kus op haar wang en liep, voor ze nog wat kon zeggen, snel het huis uit. Eenmaal steeds dichter bij school, begon ik wat zenuwachtig te worden. De nieuwe Sophie, de nieuwe Sophie galmde door m'n hoofd. Vrolijk, spontaan, lol, avontuur. Die woorden moest ik onthouden. Dat waren de vier regeltjes waaraan ik me moest houden.

Toen ik op Penola aankwam zag ik dat iedereen al in zijn of haar klas zat en snel trok ik een sprintje naar mijn klaslokaal. Ik opende de deur en 24 paar ogen staarden me aan. "Hi, miss Clefield. Ik waardeer uw komst maar op de tweede dag al te laat komen is niet nodig, of wel?" Alsof de leraar een antwoord verwachtte keek hij me aan maar ik haalde wat onbenullig m'n schouders op. "Ik was liever helemaal niet naar school gegaan maar het moet." Verbaasd dat die zin zojuist uit mijn mond kwam keek ik de leraar aan. Een klein glimlachje sierde zijn mond wat betekende dat hij mijn opmerking wel kon waarderen. "Ga snel zitten." Ik zuchtte opgelucht en schoof aan een tafelje voor die van Jai en Luke. "Verslapen?" Grinnikte Jai. Ik draaide me om en lachtte toen. "Ja, m'n moeder had me wel wakker gemaakt maar ik had niet echt zin om mijn bed uit te komen." Luke knikte. "Dat ken ik, dat heb ik ook zo vaak. Gelukkig heb ik twee geweldige broers die je heel goed het bed uit kunnen jagen." Hij richtte zijn ogen even op Jai die moest lachen. "De ijsklontjes, die heb ik gezien." Zei ik toen ook lachend. "Miss Clefield. Je komt te laat binnen en nu zit je ook nog te praten. Laatste waarschuwing." De harde stem van de leraar klonk door het lokaal. Snel draaide ik me om terwijl ik Jai achter me sorry hoor fluisteren. "Maakt niet uit, ik heb gewoon..-" Alweer schalde de stem van de leraar door het lokaal. "Sophie, wat zei ik nou? Ga er maar uit, je leidt anderen alleen maar af." Ik zuchtte diep. "Maar meneer, het is onze schuld dat ze praatte. Wij vroegen haar wat." Verdedigde Luke mij. Alweer. "Hmm, nou blijf voor deze ene keer maar zitten dan. Maar als ik een van jullie nog een woord hoor wisselen vliegen jullie eruit." Ik knikte, draaide me even om naar Luke en Jai en glimlachte dankbaar voor ik verveeld naar het verhaal van de leraar luisterde.

Toen de les eindelijk voorbij was liep ik lachend met Jai en Luke en een paar van hun vrienden het lokaal uit. "Bedankt dat jullie het voor me opnamen, ik had niet bepaald zin om de tweede dag al gelijk na te blijven." Zuchtte ik. "Geen dank." Glimlachte Jai. "Ik heb echt geen zin." Zei ik terwijl ik verlangend uit het raam keek. "Ik ook niet, het is echt prachtig weer en wij zitten hier op en dag als vandaag onze tijd te verdoen op school." Zei Andrew, een vriend van Luke en Jai. "Precies." Ik knikte, tevreden dat een paar mensen het met me eens waren. "We hoeven natuurlijk niet naar de les." Begon Luke opeens terwijl hij even geheimzinnig naar ons keek. Wat verbaasd keek ik hem aan. "Wat wilde je dan?" Luke haalde zijn schouders op. "We kúnnen misschien even naar het strand gaan? Zwemmen, lol hebben." Bij dat laatste begon er een belletje te rinkelen in mijn hoofd. "Spijbelen dus." Zei James. "Nouja, zo kun je het noemen maar ik noem het gewoon een dag vrij nemen. Dat hebben we wel verdiend." Zei Luke toen. "Ik ga mee!" Ik stak mijn hand in de lucht en keek toen de kring rond. "Super!" Blij keek Luke me aan en sloeg toen zijn arm om mijn schouders. Een tinteling ging door me heen door zijn aanraking en toen ik hem in zijn ogen keek leek mijn hart ook nog even stil te staan. Snel wendde ik mijn ogen af. "Wie nog meer?" Vroeg ik terwijl ik de ongemakkelijkheid probeerde te verbergen. "Ik natuurlijk." Jai knikte en even later sloten ook Andrew en Tim zich bij ons aan. "Hmm, ik zou heel graag meegaan maar ik blijf toch liever op school." Zei James. "Verrassend." Grinnikte Jai en iedereen schoot in de lach. James hield van school, je kon het aan alles merken. Het was een van zijn hobby's, had hij me verteld. Natuurlijk had ik hem voor gek verklaart maar ik had ook wel weer bewondering voor hem. Even later was alles geregeld. Luke, Jai, Andrew, Tim en ik gingen naar het strand. James en Aaron zouden na school misschien nog komen. "Let's go!" Riep Luke. Blij liep ik met ze de school uit. Het voelde bevrijdend niet meer in dat schoolgebouw te zitten. En het allerbelangrijkste; ik ging lachen, lol beleven. Eindelijk, sinds al die jaren had ik weer iets om naar uit te kijken. En het voelde geweldig.