Hoofdstuk 5: Rozenblaadjes
Stedelingen rilden, zachte stemmen fluisterden, tot een zacht wolvengehuil vanuit de verte hun oren bereikte. Angstige blikken speurden in het rond.
Voordat iemand het goed en wel zag, gaf de Vrouwe een ijselijke gil. Ze strekte haar armen uit naar de blauwe hemel en explodeerde in wel duizend rozenblaadjes.
Schrik. Angst. Verbijstering. Blaadjes die zacht door de lucht dwarrelden.
Plots vormden de blaadjes een rode draaikolk. Hekserij?
De stroom blaadjes zocht zich gierend een weg tussen de mensen door. Zocht iets.
Voor een jonge, zongebruinde man bleef de tornado hangen. Zijn ogen waren vervuld van angst, maar het fluiten van de blaadjes hypnotiseerde hem. Loom staarde hij in het oneindige.
Langzaam sloot de tornado zich om de man heen.
Het laatste levensteken was een diepe zucht, en de hemel werd duister.
Het proces was begonnen.
Voordat iemand het goed en wel zag, gaf de Vrouwe een ijselijke gil. Ze strekte haar armen uit naar de blauwe hemel en explodeerde in wel duizend rozenblaadjes.
Schrik. Angst. Verbijstering. Blaadjes die zacht door de lucht dwarrelden.
Plots vormden de blaadjes een rode draaikolk. Hekserij?
De stroom blaadjes zocht zich gierend een weg tussen de mensen door. Zocht iets.
Voor een jonge, zongebruinde man bleef de tornado hangen. Zijn ogen waren vervuld van angst, maar het fluiten van de blaadjes hypnotiseerde hem. Loom staarde hij in het oneindige.
Langzaam sloot de tornado zich om de man heen.
Het laatste levensteken was een diepe zucht, en de hemel werd duister.
Het proces was begonnen.
Reageer (3)
omgosh
1 decennium geledenwauww! <3
1 decennium geledenx
M|M
Ha... Je schrijft nog steeds geweldig mooi.
1 decennium geledenJe maakt me wel nieuwsgierig, want ik weet nog steeds niet waar het verhaal heen zal gaan
Kan niet wachten op het volgende deel