Hoofdstuk 13, Myra.

Ik moet eerlijk toe geven, ik let niet zo op. Ik hoor Narama en de toverstok verkoper heel veel dingen zeggen, ze klinken ook opgewonden, maar zoals ik al dacht, ik let niet zo op.
Ik kijk naar de kasten, ze zijn zo hoog zo vol met magie. Ik kan het gewoon voelen. Kippenvel loopt over mijn arm terwijl ik naar boven kijk. Elke kast zit vol met doosjes, ik weet gewoon dat in die doosjes toverstokken zitten.
Ik hoor glas breken, en nog maals.
'Ohke, er moet een toverstok zijn. Wat is je naam?' Ik hoor de man wat zeggen. Dat gebroken glas wekt me uit mijn dromerige staat. Ik kijk met glazige ogen naar Narama.
'Narama Hu Aura,' zegt Narama. Ik gaap, ik zie zo meteen wel wat voor toverstok ze krijgt.
Ik hoor Narama verwondert iets zeggen maar ik kijk niet, mijn ogen hebben een klein wit doosje gevonden dat héél hoog op een kast staat.
Ik ga op mijn tenen staan en kijk naar het doosje.
'... kern van..... een vloeibare zuivere violette aura van je overgroot oma. Ze was een grootse heks.' Hoor ik. Maar ik let niet op, ik sta nog steeds op mijn tenen en met mijn gemiddelde lengte probeer ik het doosje te pakken te krijgen. Met mijn vingers tik ik er tegen aan. Draakje zit nog steeds op mijn schouder.
'Draakje, pak doosje!' fluister ik tegen mijn Xioner. Draakje piept en klimt langs mijn arm naar het doosje toe.
'... is een Tijgeroog.' Hoor ik vagelijk iemand zeggen. Draakje is bij het doosje.
'Ja, goed zo, pak het doosje!' Moedig ik Draakje aan. Maar bij het doosje aangekomen gaat Draakje op het doosje zitten en doet zijn oogjes dicht. Geïrriteerd kijk ik naar mijn huisdier.
'Ik zei: Pak! Niet lig en slaap!' Fluiter ik boos. Draakje opent zijn ogen weer en klimt achter het doosje. Ik zucht. Stom beest.
Dan valt het doosje naar beneden, net op tijd vang ik het op.
'Braaf!' Zeg ik tegen Draakje die naar beneden vliegt en op mijn hoofd gaat zitten. Onder tussen is het stil geworden in de winkel. Ik draai mijn hoofd om en zie dat iedereen naar me kijkt.
Ik voel mijn haar lichter worden van kleur door de schaamte.
'Sorry,'mompel ik.
'Wat doe je? Zag je niet dat ik tijger oren kreeg?' Narama klinkt boos.
'Sorry,' herhaal ik,'Ik lette niet zo op... Kreeg je tijger oren?'
'Ja, en ik heb een toverstok gevult met mijn oma's aura!' Zegt Narama blij.
'Echt? Cool!' Zeg ik en ik geef haar een knuffel, met nog steeds Draakje op mijn hoofd en het doosje in mijn hand.
'Maak dan open,' zegt de winkelier opeens.
Ik kijk hem even aan en open dan het doosje. Met trillende handen til ik het dekseltje op. In het doosje ligt een witte toverstok. Hij is mooi gepolijst. Hij is vrij lang en heeft een beige hand vat wat is omvat met kleine snoertjes voor de grip. Het hout wat voor en achter het hand vat zit is versiert met kleine blaadjes, houten blaadjes.
Bewonderend pak ik de toverstok vast en hou hem in de lucht.
Automatisch maak ik een zwiep beweging.
Meteen is de lucht gevult met vallende groene, gele en oranje bladeren.
'Wauw,'zeg ik terwijl ik naar de vallende bladeren kijk.
'Wit-Koraal gepolijst met schelp en een houten handvat. Kern: Zeedraak en 34,4 centimeter lang, goed voor bezweringen,' zegt de winkelier.
Ik vang een blaadje en draai me om naar Narama.