Phone

Ik herinner het me allemaal nog precies...
Drie dagen na de begravenis.
Leven gaat door. Vraag me niet waarom. Mijn nieuwe kamer is het enige wat mij nog een beetje opfleurt. Het houdt mijn gedachten bezig. Naast de plant lijkt een goede plek voor die paarse poef. Alhoewel ik me afvraag of het niet beter had gestaan als die koeienvlekken had. Wat een onzin. Mezelf bezighouden met dit soort dingen.
Ik laat mezelf onderuit zakken tegen de muur, de poef in.
'Indah', zegt Samuel op flusitertoon. 'Je sieradendoos'
Hij staat ermee in zijn armen. Zijn benen trillen ietwat. Ik besluit het maar snel van hem over te nemen.
'Dankje', zeg ik. Mijn roestige olifantendoosje moet naar het tafeltje onder de spiegel. Als ik het heb neergezet geeft Sam een dikke knuffel.
'Ik moet gaan. Morgen heb ik een afspraak met Jason. Mam zit al in de auto. Veel succes je eerste nacht hier', wenst hij. Eindelijk laat hij me los. Die jongen wordt sterk. Ik voel zijn afdruk in mijn lichaam staan.
'Het is al goed. Hoe laat is het? Om vier uur zou Katie online zijn... ik red me wel alleen'
'Dag'
'Zorg goed voor mam, hè! Ze heeft je nodig. Misschien laat ze het niet merken. Soms zal ze veel mopperen. Soms kun je maar beter snel wegrennen en je verstoppen tussen het stof voordat ze je dwingt jouw kamer op te ruimen... maar dat is alleen maar omdat zij heel veel van jou houdt. Net als ik'
Ik geef hem nog een grote knuffel. Zijn benen spartelen terwijl hij mij weg probeert te duwen.
'Ik moet nu echt gaan!'
Nadat iedereen, behalve ik, vertrokken is, start de labtop op. Het duurt niet lang voordat Katies gezicht verschijnt op het beeldscherm.
'Hi'
'Heey. Lekker jouw kamer aan het schoonmaken?'
'Inrichten... vandaar dat het zo leeg is. Ik heb eindelijk wat spul weggegooid', zeg ik hijgende.
'Aha! En hoe gaat het verder?'
'Niet zo goed'
Katie duwt bedenkelijk haar lippen naar haar neus. 'Nog steeds jouw vader', denkt zij hardop.
'Ja, inderdaad', mompel ik.
'Hoe is het nou in België?', vraagt zij vlug om van onderwerp te veranderen.
'Goed. Allee, weer eens wat anders dan Zuid-Holland, hè', antwoord ik.
'Haha, ja jij ging voor zuidelijk'
'Exotisch' 'Heerlijk zonnetje' 'Warm weer' 'Chocolaaaa'
'Ik moet uitkijken', bedenk ik. Mijn buik voelt nu al dikker aan.
'Ahjoh, je kunt het hebben', vindt Katie.
'En Engeland, hoe is het daar?'
'Regenachtig'
'Zo voel ik me'
Ze denkt even na. Er was iets wat zij wilde vertellen. Dan kijkt zij mij weer aan. Een glimlach speelt op haar gezicht.
'Ik weet misschien iets wat jou opvrolijkt'
'Onmogelijk'
Haar grijns wordt alleen maar groter.
'Vanmorgen, toen het ook regende', ze deed net alsof het haar verveelde. Maar die rollende ogen waren niet genoeg om te verbergen dat ze straalden. 'Zag ik een authentieke police box'
'Dus?'
'Een blauwe telefooncel'
'Dat vrolijkt jou op, wat heeft dat met mij te maken, waarom zou ik er vrolijk van worden dat jij vanmorgen een blauwe telefooncel zag?'
Katie begint heen en weer te wiebelen. 'Kom op... of kom aan, zoals jij dat gaat zeggen, je weet toch dat jij degene was die altijd in de pauzes verhalen over tijdreizen met mij deelde?'
'Tardis', fluister ik.
'Jaaaa! Bingo! Doctor Who is hier!', roept Katie in extase.
'Komaan, dat geloof je zelf toch niet?'
'Ohja, kom zelf maar kijken!', zegt zij vol overtuiging. Dan bedenk ik mij wat. The Doctor... de dokter...
'Mamma vertelde mij altijd dat mijn vader de Doctor was, tenminste, voordat zij pappa leerde kennen'
'Exactemento!'
'Wacht even. Dus stel dat al dat echt bestaat. Dat al die verhaaltjes voor bedtijd echt waren... dan is er een kans... dat ik nog een vader heb... die leeft?!?'
'Exactemento! Dus wat dacht je ervan?'
'Oh nee, ik ga echt niet naar Engeland om met jou op spoken uit het verleden te jagen'
'Waarom niet? Niemand die het merkt'
'Ach, je hebt gelijk', geef ik toe. 'School is nog niet begonnen. En mam en Sam zitten in een ander land. Samuel zou mij altijd nog kunnen dekken...'
'Kortom', voegt zij hoopvol eraan toe.
'Er valt alleen maar wat te winnen. Ik doe het gewoon. Één weekje, hooguit, meer niet!'
'Als wij de TARDIS gevonden hebben is dat geen enkel probleem, zeeën van tijd!'
'Als', zeg ik met een strenge blik. 'En anders hebben wij gewoon samen een leuk weekje Londen'
'Dus, wat zeg je ervan?'
'Je boft dat ik omkom in het geld. Ik zie dat er nog plek is op het vliegtuig voor morgen, dus vertrek ik dan naar London City vanuit Antwerpen. Pik jij mij daar op om half elf?'
'Zo mag ik het horen!', roept zij vrolijk.
Wanneer ik mijn computer afsluit vraag ik me af wat ik me nu weer op de hals heb gehaald. Dit wordt nog een hekstische week.