Hoofdstuk 6

De schooldag verliep heel erg langzaam. Toen uiteindelijk de laatste bel ging haastte ik me naar huis, waar het eten op me wachtte. Mijn moeder kookte, en ik paste op mijn zusje Faye. Ze was net 2 geworden en begon zojuist wat woordjes te brabbelen. 'Het is Jane, Faye.' probeerde ik haar mijn naam te leren. 'Jjjjjjj...' ratelde ze. Ik glimlachte en pakte haar op schoot, en ging op onze bank zitten. 'Zou ik je een verhaaltje vertellen..?' vroeg ik aan haar. 'Jaaa!' Riep ze. Ze kon behalve mijn naam bijna, en haar naam ook ja en nee zeggen. Ik speurde mijn hoofd af om een nieuw verhaal te vertellen aan mijn zusje. Maar dat was moeilijk, ik had bijna alle Disney-verhalen al aan haar laten zien of verteld. Ik moest opeens weer denken aan die droom van me, dus begon ik te vertellen. 'Lang geleden besloot er een jongen om niet op te groeien.' Begon ik mijn verhaal, niet veel later werd Faye helemaal in beslag genomen door een verhaal wat ik ter plekke verzon over een jongen die tegen piraten streed en mensen naar zijn wereld haalde, door te vliegen. Over dat vliegen gesproken, ik wist eigenlijk helemaal niet hoe dat moest. 'Eten, meisjes!' riep mijn moeder. Ik tilde Faye op, en zette haar in haar stoeltje. Faye pakte haar lepeltje en viel meteen aan. Ik ging tegenover mijn moeder zitten, en mijn blik viel op de lege stoel van mijn vader. 'Waarom is papa nog niet thuis?' vroeg ik. Mama schraapte haar keel. 'Eeh, er zijn wat probleempjes op zijn werk.' zei ze een beetje droevig. Ik wist dat ik me hierover zorgen moest maken, papa had al vaker problemen gehad op zijn werk. Ik zuchtte even en pakte mijn mes en vork, en sneed het stukje kip wat op mijn bord lag in stukjes. 'Zeg Jane, hoe kwam je aan dat prachtige verhaal?' Zei mijn moeder spontaan. 'Ik droomde er over..' zei ik eerlijk. 'Een verhaal dromen? Maar dit is prachtig, dit is een kinderverhaal..' zei ze. Ik glimlachte naar mijn moeder. 'Misschien moet ik het wel op laten schrijven, als het niet al bestaat.' zei ik tegen mijn moeder, want ik had ergens zo'n idee dat ik dit boek eerder had gelezen in mijn kindertijd. 'Dat lijkt me sterk, want ik heb bijna alle kinderboeken die er bestaan aan je voorgelezen.' zei mijn moeder. 'En die Peter Pan van je zat er niet bij.' Ik negeerde wat ze zei, en at mijn bord leeg. Ik pakte het lepeltje van Faye en begon haar te voeren. 'Een hapje voor mama...' En ik stopte de lepel in haar mond. Faye slikte de aardappels, gemixt met allerlei groentes door. Toen ik de tweede lepel wilde aanbieden weigerde ze. 'Ach, laat ze..' zei mijn moeder. 'Ze heeft al genoeg gegeten.' maakte ze haar zin af. Nadat mijn moeder de tafel had afgeruimd, aten we snel nog wat pudding, en ging ik snel naar mijn kamer, om mijn huiswerk te maken. Maar dat lukte eigenlijk niet zo goed, omdat ik met mijn gedachte heel ergens anders zat.