Chapter 3

Het eten smaakte zoals wel vaker heerlijk, " ik ga me omkleden" kondige ik aan terwijl ik op stond om de deur te lopen. Ik had me nog maar net omgedraaid toen ik Jeffrey hoorde zeggen: "ik ook" Ik hoorde zijn stoel aanschuiven, samen liepen we de brede deur door. " wat doe je aan vroeg ik plagerig toen de deur achter ons dicht viel. " een maillot en een tutu natuurlijk" knipoogde hij. " we hebben ballroom dansen, geen ballet, haha" lachtte ik. Toen viel er een stilte in het gesprek. " gaat alles wel goed" vroeg Jef bezorgd. " misselijk en duizelig" glimlachte ik nep. " dan zal ik je niet te veel rond draaien zometeen" lachtte hij. Ik lachtte zwakjes terug. Jeffrey ging voor me lopen en stopte, hij draaide zich naar mij. " er zit je meer dwars, abbs" hij keek me serieus aan, dit was een kant van hem die ik niet kon. Ik slikte, " dit hele tijdreis gedoe, het drijft mij en Milan uit elkaar. Ik kan hem alleen op woensdag zien, omdat ik het altijd te druk heb. En ik kan hem niet eens vertellen waarmee. Ik moet het hem vertellen" vertelde ik. Jeffrey keek me begripvol aan, alleen was zijn reactie alles behalve begripvol: " dat kan niet abbs, dat weet je. Hij zal moeten accepteren dat je het hem niet kan vertellen, in ieder geval tot dat jullie trouwen." zei hij koel. " al ik dit nog langer voor me houd komt die dag nooit" zei ik licht geïrriteerd. " rustig maar nichtje, het komt wel goed" zei hij mijn wang streelde en daarna mijn haar door de war maakte. De sfeer was alweer iets gemoedelijker, toen mij iets te binnen schoot. " waarom mag jij het wel weten?" vroeg ik verbaast, echt verbaast want dit is de eerste keer dat ik me dat afvroeg " omdat ik ten eerste familie ben, en ten tweede omdat ik lid ben van de orde" zei hij zuchtend alsof hij het me al honderden keren verteld had. Dat kon wel eens de oplossing zijn dacht ik op eens " kan Milan geen lid worden van de orde?" vroeg ik voorzichtig. Ik wierp een hoopvolle blik naar Jeffrey." het is moeilijk om als buitenstaander om lid te worden, alleen als ze een gevaar vormde voor het geheim" zei Jeffrey voorzichtig. Ik sloeg mijn ogen neer en zuchtte. Jeffrey kwam weer langs me lopen en legde zijn hand op mijn rug "laten we gaan dansen" lachtte hij. Ik knikte instemmend.

Ik gooide mijn slaapkamer deur open. Jeffrey 's koffer lag al open op mijn bed. Ik liep naar mijn kast een haalde er een topje, een joggings broek een een paar pumps uit. Ik ging op mijn bed zitten en trok mijn spijkerbroek uit. Toen ik iets kouds aan mijn been voelde, keek ik op zij en zag mijn telefoon liggen. Die lag daar omdat ik die snel op bed had gegooid toen oma me naar beneden riep voor geschiedenis. Maar voordat ik hem kon oppakken werd alles wazig voor mijn ogen. Jeffrey zei op dat moment nog iets maar ik kon het niet verstaan het was al te ver weg.