Hoofdstuk 14: Uitnodigend
Op de zwarte sofa liet de Vrouwe zich zakken.
Alles wat ze zag, hoorde en voelde had een zekere sfeer van geheimen en gevaar.
Het voelde aangenaam, fijn bijna.
Uit een fles schonk Ambrosius een donkerrode vloeistof in een wijnglas, en ging op de rand van de sofa zitten.
“Je bent nog mooier geworden dan je al was.”
Alles aan de goddelijke Ambrosius gaf de Vrouwe de neiging om hem aan te raken, te kussen, zijn koele huid tegen de hare te voelen.
Hoewel ze wist dat het schijn was.
Dit effect had hij op iedereen.
Toen Ambrosius dronk, gleed er een druppel langs zijn hals over zijn gladde huid naar beneden.
Zijn ogen vestigden zich op de Vrouwe.
Het was te verleidelijk.
Alles wat ze zag, hoorde en voelde had een zekere sfeer van geheimen en gevaar.
Het voelde aangenaam, fijn bijna.
Uit een fles schonk Ambrosius een donkerrode vloeistof in een wijnglas, en ging op de rand van de sofa zitten.
“Je bent nog mooier geworden dan je al was.”
Alles aan de goddelijke Ambrosius gaf de Vrouwe de neiging om hem aan te raken, te kussen, zijn koele huid tegen de hare te voelen.
Hoewel ze wist dat het schijn was.
Dit effect had hij op iedereen.
Toen Ambrosius dronk, gleed er een druppel langs zijn hals over zijn gladde huid naar beneden.
Zijn ogen vestigden zich op de Vrouwe.
Het was te verleidelijk.
Reageer (5)
het is bloed slimkoppen
1 decennium geledenBtw, tis geen wijn
1 decennium geledenhaha,, wat alcohol allemaal kan doen....
1 decennium geledenx
M|M
Prachtig
1 decennium geleden...Heb nu zin in een wijntje.
1 decennium geledenGoeie zaak, als altijd, meer dan prachtig geschreven