H23

Twee rijken.
Een kwaad.

Goed zal bezwijken.
Door veraad.

Een elf en mens zal het worden.
Het half wezen leeft

Het zal moorden.
De wereld beeft.

In handen van de donder.
Zal dit kind vinden.

Het wonder.
Dat het kwaad zal binden.

Het kwaad is opgestaan.
Het kind zal nooit dood gaan.

'En jij denkt dat dit op Cecile duid?' Vraag ik Aryen als hij het gedicht helemaal heeft vertelt.
'Ja, dat denkt iedereen,'mompelt Aryen.
'En waarom leeft ze dan nog?' Vraag ik hard.
'Omdat ze niet dood kan gaan, tenminste dat zegt de laaste zin.'
'Dus jullie gingen het niet eerst proberen?' Mompel ik.
'Nee, wij geloven de voorspellingen,' zegt Aryen. Ondertussen geneest hij Diamantar. Ik merk dat Blueä achter me is gaan staan.
'Deze voorspelling kan ook op mij slaan,' grom ik.
'Ja, jullie zijn beiden 16 jaar. Maar tot nu heb ik jouw geen moord zien plegen, dus ik geloof het wel,' voegt Aryen er aan toe.
'En Cecile wel dan?'
'Nee.'
'Waarom dan Cecile?' Grom ik boos. 'Hoeveel jaar geleden is die voorspelling eigenlijk gedaan?'
'15 jaar geleden,' mompelt Aryen.
'Dat bedoel ik, ik en Cecile zijn 16, dus we waren er al vóór de voorspelling.'
'Er wordt ook gezegt in zin 3 dat het iemand zal wórden, niet dat die nu pas geboren gaat worden!'
'En waar dat laaste deel dan op? Hmm?' Vraag ik kwaad.
'Weet ik veel! Ik dacht dat je Cecile haat? Waarom neem je het dan voor haar op?' Gromt Aryen.
'Omdat ik óók half-elf ben, ze is een soortgenoot!' Grom ik woest.
'Ah, zo!' Mompelt Aryen, 'Lilith, je bent onbegrijpelijk.'
'Dat is een compliment,' flap ik er uit.
'Hij is genezen,' zegt Aryen. En hij haalt de edelstenen van Diamantar af, en ik merk dat ik ook geen pijn meer heb op de pleken waar hij gewond was.
'Dankje,' fluister ik.
'Lilith, jij leid echt aan stemmings wisselingen,' klaagt Aryen.

Het lijkt wel alsof Aryen nooit weg is gegaan... eigenlijk nooit weg is gejaagd. Ik heb hem namelijk weg gejaagd.
Er is maar een ding verandert. De sfeer tussen ons. Ik val hem niet de hele tijd meer aan met mijn mond en hij probeert me niet meer te kussen, en heeft het gelukkig ook niet meer over verliefd zijn te hebben.
'Weetje? Ik had al zo het gevoel dat er van alles mis kon gaan met je, dus ben ik je gevolgd, helaas raakte ik de weg kwijt, maar ik hoorde je, en nu ben ik dus hier.' Aryen klets opgewekt terwijl ik koeken naar binnen prop. Eindelijk zit mijn buik weer vol. Maar iets kriebelt van binnen. Een irritatie.
De voorspelling.
En ik luiter niet meer naar Aryen ik denk na.

Twee rijken... Dat slaat op Alagaësia en Hvithrilian, dat weet ik zeker. Één kwaad. Maar welk kwaad? Mijn vader? Of Cecile?
Goed zal bezwijken... Hmm? later op terug komen.
Door kwaad en veraad... ook later terug op komen.
Een elf en mens zal het worden, dat wijst zeer zeker op een half-elf.
Het half-wezen leefd. Duh.
Het zal moorden.
De wereld beeft. Oke, dus "Één kwaad is het half-wezen en dat gaat moorden en de wereld beefd daar van?"
Verder.
In handen van de donder. Mijn vader gebruikt donder magie.
Zal dit kind vinden. "Dit kind" is het zelfde als "Één kwaad"?
Het wonder. Dát klinkt niet slecht.
Dat het kwaad zal binden. Dát klinkt ook niet slecht.
Het kwaad is opgestaan. Daar is geen twijfel over.
Het kind zal nooit dood gaan. Hmm.. dat is alleen irritand als het kind slecht is.
Allemaal op een rijtje.
In de twee rijken is iets slechs opgestaan 15 jaar geleden. Daardoor zal goed bezwijken en dat weer door veraad van het kwaad?
Een half elf zal morden. En In de handen van de donder vind het kind dus een wapen, "het wonder" waarmee dat gebeurd. En het kind zal nooit dood gaan.
Ik snak naar adem en spring overeind.