Chapter O.O8

Verward ben ik verward, verward door Kristen. Door haar prachtige uiterlijk, en met ogen die me zo aan de ogen van Lily doen denken. De gedachten aan Lily doen pijn. Elke nacht nog wordt ik badend in het zweet wakker met Lily's dode lichaam op mijn netvlies gekrast. Elke nacht lig ik weer te huilen. Elke nacht in mijn godvergeten eenzame leven is een marteling. "Maar je leven hoeft niet eenzaam te zijn" fluisterd het weer in mijn hoofd. Geirriteerd ga ik nog sneller lopen, waardoor mijn mantel achter me aan wapperd en sommige leerlingen verschrikt voor me uitwijken. Wat moet een mooie, intelligente en vriendelijk vrouw als Kristen, met een eenzaam hoopje zelfmedelijden als ik? Niks. Daar moet ze helemaal niks mee.

Ik loop verder, richting het kantoor van Dumbledore, die wenste me te spreken. Al snel klop ik op zijn door en ik hoor hem "binnen" zeggen.
" Ah Severus ga toch zitten." Ik ga tegenover het schoolhoofd zitten, en probeer mijn gedachten op een rijtje te krijgen. "Severus, we weten allebei dat de jonge heer Malfoy de taak heeft gekregen me te doden." Wezenloos staar ik Dumbledore aan. Ik wist het maar al te goed, ik heb de onbreekbare eed afgelegd met de moeder van malfoy. Dumbledore gaat verder. " We weten ook allebei dat hij daar hoogstwaarschijnlijk in zal falen Severus." Doordringend kijkt hij me aan. "Waar wil je heen Albus?" Vraag ik. "Voldemort zal zich tot jou richten als Draco faalt, Severus. Ik wil dat jij degene bent die me vermoord.... Ik heb waarschijnlijk toch niet langer dan een jaar." Veelbetekenend steekt hij zijn zwart geblakerde hand uit. Ontzet staar ik hem aan. "Nee." zeg ik. "absoluut niet." Ik merk dat ik boos wordt. "Severus het is de enige manier, en Voldemort zal je dan voledig vertouwen." Ik weet dat het schoolhoofd gelijk heeft, hij heeft altijd gelijk. Emotieloos kijk ik hem aan. "Wat jij wilt Dumbledore." Ik zeg het spottend. We worden gestoord door een klop op de deur. "Binnen." zegt dumbledore rustig. " Ah Kristen." Vervolgd hij. "Stoor ik?" Ik hoor haar zachte melodieuze stem, en zit heel even als versteend op de stoel. Dan sta ik snel op, en werp Dumbledore nog een blik toe. "Begrepem Severus?" Ik knik enkel, en been woedend weg, woedend omdat hij dit van me vraagd.