Ommekeer - 178

“Mag ik vragen waarover?”
“Nou, wij, euh, het ligt nogal gevoelig.”
“Heren, ik heb geen geheimen voor prinses Azulena”, zei ik kalm. “U kunt toch op z’n minst iets zeggen?”
“Wij, nou goed, het gaat om prinses Yue.”
“Aha”, zei ik. “En meer precies?”
“Nou, euh, haar dood”, ik merkte dat de geestelijken ongemakkelijk naar Keylina keken.
“Ze was erbij, ze weet alles”, zei ik kalm. Nou ja, bijna alles, de cel wist ze nog niet zijn…
“Heren, nu jullie een deel gezegd hebben kan je over de rest niet meer zwijgen”, zei Keylina. “Maar dat betekent niet dat ik het verder zeg.”
“Op dit moment hebben jullie van haar even veel te vrezen als van mij”, vulde ik aan. De geestelijken keken elkaar aan.
“Goed dan”, raapte een van hen zijn moed bij elkaar. “Als geestelijken van onze stam is het onze plicht de geest van ieder persoon die gestorven is op te zoeken en te begeleiden. Maar hoe vaak we ook probeerden, we zijn er niet in geslaagd contact te maken met de geest van prinses Yue. Bij anderen hebben we echter nog nooit een probleem gehad.”
“Juist”, glimlachte ik. “Mag ik vragen of u een idee hebt van hoe dat mogelijk is?”
“Wel, euh, de enige optie die we zien is dat ze niet dood is, maar…”
“En heeft u hier al met anderen over gepraat?”, vroeg prinses Azulena.
“Nee, we dachten, voor de veiligheid, …”
“Dan zal u dat ook nooit doen”, besloot ik. “Mag ik u iets vragen? Hoe groot is de kans dat u met bepaalde voorspellingen een fout maakt?” De geestelijken waren van hun stuk gebracht.
“Welke voorspellingen bedoelt u, mevrouw?”
“De voorspelling die zegt dat ik prinses Yue ooit zou doden”, zei ik kalm. Ze staarden me verbijsterd aan. Ik deed de deur open naar de eetzaal, waar Yue nog steeds zat.
“Pri-pri-prinses Yue, ben-bent u dat?”
“Goeiemorgen”, glimlachte ze. “Kom er toch even bij zitten.”
“Maar… Hoe…?” Ze keken van Yue naar mij en naar Keylina.
“Ik sta aan jullie kant”, zei ze zacht. “Enkel mag de vuurnatie daar nog niet achter komen.”
“Ze is te vertrouwen, ik weet misschien zelfs meer van haar dan de vuurheer zelf”, sprong ik haar bij.