Chapter O.16

Geschokt staart hij me aan. "Absoluut niet. "Denk je dat ik het niet kan?" Het komt er een beetje verontwaardigd uit. "jawel, maar ik wil niet dat je je met dit soort zaken bemoeit. Je zou het zelf ook niet moeten willen." "En toch doe ik het." Hij glimlacht naar me. "Jij bent een van de dapperste vrouwen die ik ooit heb ontmoet, Kristen McKibben." Fluisted hij en hij aait oover mijn gezicht. Ik weet niet wat ik moet zeggen en ik kan hem alleen maar aanstaren. "Ik ga met Dumbledore praten." Mompelt hij. Ik knik en sla mijn armen om hem heen en trek hem even dicht tegen me aan. "Jij bent ook de dapperste man die ik ooit hem ontmoet." fluister ik in zijn oor. Hij geeft ze een zachte kus op mijn wang, en maakt mijn armen voorzichtig los. Dan draait hij zich om en verlaat mijn kamer.

Ik schiet overeind in mijn bed. Ik voel tranen opwellen in at mijn ogen, Thomas dode lichaam staat nog steeds op mijn netvlies gekrast. Verdwaasd kijk ik hoelaat is. Half een S'nachts. Snel schiet ik in mijn ochtendjas, er is maar een iemand in dit kasteel waar ik een beetje rust kan vinden. Slen trippel ik richting zijn vertrekken, maar als ik ervoor sta weet ik ineens niet meer zeker of dit nou wel zo'n slim idee is. "Kristen?" hoor ik achter me, en geschrokken draai ik me om. "Jeezz je liet me schrikken." hijg ik. Severus staart me alleen maar aan, en ik besef dat ik er verschrikkelijk uit moet zijn na mijn huilbui. Hij laat me naar binnen, en ik ga en beetje ongemakkelijk in een van zijn stoelen zitten. "Wat is er met jou gebeurd?" vraagt hij. "Nachtmerrie.." Mompel ik, en een beetje treurig kijk ik hem aan. " Ik dacht ik kom Severus maar eens storen in zijn slaap, maar je was nog wakker." Hij grinnikd. "Mag altijd." mompeld hij, en ik voel me gelijk stukken beter.