192. || Rainbows ||

"Hey, Nialler, heb jij een beetje leuke muziek voor mij? Ik ben mijn afspeel-lijst aan het bijwerken." zei Daan en sprong van de laatste twee traptreden. Ik gooide met wat borrelnootjes in een paar bakjes.
"Uh ja, k' heb meer dan 700 nummers op mijn Iphone, moet je Jus even vragen." zei ik en knikte naar de gewonde jongen die nog altijd in gesprek was met Louis. Als hij nog meer mensen wou bellen voor 1 uur moest hij opschieten.
"Justin. Mag ik die telefoon even?" vroeg Daniëlle en pakte zonder op een antwoord te wachten het toestel uit zijn handen.
"Heey schat," zei Daniëlle slijmerig tegen de telefoon. Ik hoorde Louis wat zeggen aan de andere kant, maar kon niet horen wat hij zei. Hij was ongetwijfeld stomverbaasd. Daniëlle somde het adres op voor ze met een poeslief stemmetje Louis gedag zei en hem verdrukte. Ze gooide zich naast Justin op de bank en keek relaxt naar mijn scherm terwijl ze soms een liedje opzette en die voor een deel luisterde. Als ze hem leuk genoeg vond pakte ze haar Ipod en zette het liedje over.
Ik at verveelt een zak paprika chips leeg.
Wat moest je nog meer regelen voor een goed feest? Uhm eten, check. Drinken, check. Drank.... Geen check.
Ik legde de lege zak chips op het aanrecht en opende de koelkast. Ik keek overal onder en boven, geen drank.
"Hey Daan, waar heb jij je alcohol voorraad?" vroeg ik en opende nog een paar kastjes waar ik nog niet in had gekeken. Niks. Oh god, misschien dronk Daniëlle wel helemaal niet...
"Boven. In de rode koelkast op mijn kamer." instrueerde ze zonder me aan te kijken en zette weer een liedje over. Ik ging meteen de trap op naar boven.
Alle kabouters nog aan toe.