Hoofdstuk 12

Hallo David,

Ik kan maar niets stoppen met me afvragen hoe het zit met jou en het meisje. Of je me met haar bedroog. Was dat dan de reden dat je het uitmaakte. Omdat je meer van haar hield dan van mij. Kom op, dat kan ik toch niet geloven? Of in elk geval, dat hoop ik.

Ik legde de brief neer. Werd ik nou nooit eens gek van mijn eigen geklaag? Was het dan zo moeilijk om gewoon over hem heen te komen? Het antwoord was: ja. Op beide vragen.
Vandaag had ik weer college en werkgroep gehad. Werkgroep leek meer op wat we op de middelbare school hadden. Een klas met ongeveer twintig leerlingen en een docent. We hadden huiswerk en kregen persoonlijk begeleiding. Rick was er ook geweest, hij zat immers ook in de werkgroep. Hij had me gevraagd wat er mis was. Blijkbaar was hij niet blind, zoals zoveel mensen. Lara had een heel verhaal tegen me opgehangen, zonder te merken dat ik niet eens luisterde.
Het had weinig gescheeld of ik had Rick alles verteld, maar ik wist wel dat ik me moest inhouden. Hij wist immers niets van David en alles daaromheen. Tenzij Emma hem daar iets over had verteld en dat verwachtte ik niet van haar.
Ik had het maar opgelost door een prachtig cliché te gebruiken: 'Ik wil er niet over praten.'
Ik keek op de klok. Ik moest bijna weg. Ik moets vanavond weer werken. Eigenlijk had ik een contract voor de donderdagavond, maar Van der Vlerk belde me altijd op wanneer hij iemand nodig had. En ik kon maar beter geen 'nee' zeggen. Dus het was weer tijd om deze brief af te maken en aan het werk te gaan.

'Audrey, kun je even komen?,' vroeg Van der Kerk me toen ik net een bestelling ophaalde uit de keuken. Ik moest deze nodig wegbrengen, maar ik had liever een boze klant dan een boze baas. Snel duwde ik het bord in de handen van een serveerster en fluisterde 'tafel 3'. Ik was alleen bang dat ik al weer terug zou zijn voor ze begreep wat ik van haar wilde.
Met een knoop in mijn maag volgde ik Van der Vlerk naar het kantoor. Ik kon nu niet ontslagen worden, ik had al het geld hard nodig. Gedachten schoten door mijn hoofd. Hoe moest ik nou weer een nieuwe baan vinden? Ik had er al eeuwen over gedaan om deze te vinden!
'Ga zitten,' zei mijn baas. Hij leek vandaag uitermate rustig voor zijn doen en dat interpreteerde ik als een slecht teken.
Met kloppend hart ging ik zitten. Ik friemelde nerveus aan een los zittend draadje aan mijn T-shirt.
'Goed, Audrey. Jij bent me de laatste tijd opgevallen.'
Opgevallen. O nee. Nee, hij gaat vast zeggen dat ik hier de slechtste ben en dat ik meteen moet vertrekken.
'Positief dan. Ik moet zeggen dat jij beter bent dan de meeste prutsers met ervaring.' Hij zei dit laatste woord zo sarcastisch, dat ik de aanhalingstekens bijna kon horen.
'Je bent een slim en leuk meisje, Audrey. Dus ik wil je wat vragen.'
Hij ging me niet ontslaan? Ik kon wel juichen. En daarnaast, ik geloof dat hij me ook nog een soort compliment had gemaakt.
'Ik moet van de dokter meer rust houden. Ik had te veel last van stress ofzo. In elk geval, ik vind het complete onzin.'
Stress? Ja, complete onzin. Wanneer was die man nou gestrest? Behalve elk moment van de dag natuurlijk.
'Dus ik vroeg me af of je, als je werkt, de administratie wilt doen. Het geld tellen en in de kluis leggen, dat soort dingen. Ik leer het je wel. Natuurlijk betaal ik je meer. Ik zal zeggen: eurootje of twee meer per uur?'
Ik was geschokt. Ik had oprecht geloofd dat deze man een bloedhekel aan me had en nu bood hij me dit aan.
'Ja, ja. Natuurlijk. Dat doe ik graag,' stamelde ik. Ik kon het niet geloven. Dit zou behoorlijk helpen met het oplossen van mijn geldprobleem.
Toen ik die avond buiten stond, met een dikke winterjas aan, voelde me ik me beter dan ooit. Of in elk geval beter dan ik me had gevoeld sinds de breuk met David. Het liefst wilde ik Emma nu meteen opbellen, maar het was half één 's nachts en ik wist dat ze dat niet zou waarderen.
Toch liet het gevoel me niet meer los tot ik, met kleren nog aan, uitgeput in slaap viel.

Weer een hoofdstukje voor jullie. Ik waardeer het enorm dat jullie nog steeds lezen. Natuurlijk ook bedankt voor alle reacties die jullie gegeven hebben. Dank jullie!