Chapter O.39

Ik word wakker van een hhand die zachtjes over mijn wang aait. "Ben je wakker?" Hoor ik Severus fluisteren, maar ik reageer niet. Ik heb geen zinom zijn verontschuldigingen te moeten aanhoren. Hij zucht diep, en geeft me een zachte kus in mijn nek. Zijn mantel ruist over de grond als hij mijn vertrek weer uitloopt en hij sluit de deur zachtjes achter zich.

De volgende morgen loop ik vermoeid naar de grote zaal. Ben ik even blij dat het zaterdag is, dan zit ik niet aan die stomme tijden vast. Ik heb echt overal spierpijn in mijn lijf, en ik hoop dat het snel weg is. Het is vrij druk in de Great hall, dat had ik niet verwacht op dit tijdstip. Ik scan de leraren tafel maar Severus is niet aanwezig. Aan de ene kant ben ik opgelucht en aan de andere kan teleurgesteld, ik verlang om zijn sterke armen om me heen te hebben. Ik slaak een diepe zucht en ga op mijn vaste plaats zitten en pak een melkbroodje waar ik afwezig aan begin te knabbelen. "Goedemorgen." Hoor ik naast me, en ik draai me om. "Je bent er toch wel!" Mijn stem klinkt grappig, aan de ene kant geirriteerd en aan de andere kant weer blij. "Als je me zat bent moet je het zeggen he Kris." Fluisterd Sev zachtjes. Ik grimas. "Ik ben je niet zat, daar hoef je ect niet bang voor te zijn. Ik ben alleen behoorlijk pissed dat jij je zo laat behandelen door The Lord." Mijn woorden verlaten neidig mijn mond, en Severus kijkt me verbaasd aan door mijn kleine uitbarsting. "Tsja dat heb je als je een dienaar bent dan word je als slaaf behandelt." Boos kijk ik hem aan, ik vind het niet leuk dat hij zo over zichzelf praat. Mijn broodje is ondertussen op, en ik sta op. "ik ga naar mijn kamer, ik zie je straks wel weer toch?" Vragend kijk ik severus aan en hij knikt. "Ik kom zo wel naar je toe. " Ik glimlach naar hem, en loop de grote zaal uit met een tevreden gevoel. Straks ga ik eens even een goed gesprek met Severus hebben, hij moet me nog veel uitleggen, maar eerst ben ik van plan om nog even mijn bed in te duiken.