H32

De beelden gaat snel door mijn geest, maar nu weet ik wie er gilt, wie het doet, wie mij in de kuil heeft gegooit, wie het mes in me gooit en wie Diamantar pijn doet.
Dit kan niet.
Doet Metsa dit?

'Lilith? Je zweet helemaal,' Aryen trekt bezorgt aan mijn arm terwijl ik kreunend overeind kom.
'Nachtmerrie?' Vraagt Cecile bezorgd.
'Hmm,' grom ik instemmend. Mijn hoofd bonkt en pijnlijke beelden gaan door mijn geest heen terwijl ik over mijn voorhoofd wrijf.
'Waar ging je nachtmerrie over?' Vraagt Aryen diep geintresseerd.
'Hmm,' zeg ik boos. Ik wil het niet vertellen, ik wil eten.
'Ik heb honger, zullen we jagen?'Diamantar stapt naar voren en ik klop hem op zijn neus.
'Ja, prima.' Ik stap op zijn rug en kijk naar de andere. Sisja ligt nog te slapen.
'Ik ben even jagen, tot zo.' Ik zwaai en dan vliegen ik en Diamantar op.

'Daar, ik zie daar veel herten,' zegt Diamantar terwijl hij me een beeld van veel herten en sappig vlees stuurt.
'Het is lang geleden dat ik vers vlees heb gegeten,' zeg ik hongerig. En ik lik langs mijn lippen.
'Dan mis je echt wat,'grijnst Diamantar en hij maakt een duikvlucht en pakt een hert met een schitterend gewij vast vlak voor hij kan weg rennen.
'Voedsel,'zegt Diamantar terwijl hij zijn klauw door het hart van het hert slaat. Het hert is dood.

Ik kijk in een knapperig vuurtje en naast me zitten Cecile en Aryen gezellig te praten. Hun stemmen klinken opgewekt terwijl ik en Cecile en Sisja natuurlijk, eten van het vlees. Diamantar en Blueä kauwen ondertussen op andere prooi en Aryen en Nitor die bijde vegetariërs zijn eten koek en sla.
'De dag dat ik de wapenkamer in sloop en een dwerg tegen kwam herrinder ik me goed. Ik was net gekozen als rijder. De dwerg stond in het midden van de kamer en smeede het zwaard. Ik zei dat ik het beter kon en de dwerg werdt boos. Hij sloeg me. En zo leerde ik nooit te spotten met dwergen,' grijnst Aryen na een lang verhaal over zijn schooltijd. Ik schud mijn hoofd.
'Oh, en deed het pijn toen die dwerg je sloeg?' Vraagt Cecile bewondert.
'Gaat wel,' zegt Aryen lachend.
'Het was een meisje. En Aryen was helemaal niet de wapenkamer ingeslopen toen zij daar slond. Het was de keuken en zíj kwam binnen. Ze zei dat zíj beter taarten kon bakken. En jawel het deed wel pijn, want je gezicht was rood en je had tranen in je ogen,' zeg ik om zijn plezier te bederven.
Cecile schiet in de lach en Aryen kijkt bedroeft.
'Maar hij heeft later veel betere dingen gedaan hoor, en ik heb dit verhaal ook maar gehoord van een van mijn vrienden... vrienden...'
'Oh! Had je vrienden op Eragon's academie?' Sisja kijkt me aan.
'Eh ja... 'fluister ik. Een brok vult mijn keel.
'Maar waarom ben je dan weg gegaan?' Vraagt Sisja dan. Ze fronst.
'Ik wou wraak nemen...'
'O,' zegt Sisja en dan went ze zich af en een een stukje vlees.
Ik let niet meer op haar, ik denk aan mijn vrienden, die ik achter heb moeten laten... Nicos, Sji, Nina, War... En natuurlijk Metsa.
Ik zucht en kijk naar de sterren.
Dan voel ik een hand op mijn hand en ik kijk op.