Don't walk to tomorrow || Letter Two

Hey Louis of moet ik liefste dagboek zeggen?
Ik las op twitter dat je het leuk vond om een levend dagboek te spelen en dat deed me aan mijn brief denken. Waarschijnlijk is het gewoon toeval dat ik dat ook in mijn vorige brief had geschreven. Net zoals de vorige keer is de kans bijna nihil dat je deze brief leest. Ook is de kans klein dat ik het meisje ben waarover je in je tweet sprak. Ach, ik heb niets te verliezen met deze brief, of wel? Maar als je dan toch graag voor dagboek speelt, dan kan ik daar even goed gebruik van maken. Ik ben dus Jasmin en ik ben zeventien jaar. Meer valt er eigenlijk niet over me te zeggen. Ik ben niet zo’n speciaal of beeldschoon meisje, zoals jij altijd om je heen hebt. Maar dat maakt me niet veel uit. Anderen lijkt het wel dwars te zitten. Misschien heb ik daarom maar weinig vrienden. Niet dat ik er veel nodig heb, echt niet hoor, maar de dagelijkse vuile blikken zijn er gewoon te veel aan. Daarom dat ik mijn gevoelens altijd wegstop. Voor alles en iedereen, behalve voor mezelf. Maar Lou, wat moet ik dan doen? Elke dag zitten huilen in de wc’s omdat ik niet zo’n populair popje ben? Nou, daar heb ik geen zin in. Dan vinden ze me nog zieliger. Ach, huilen doe ik wel als ik alleen ben in mijn kamer. Eigenlijk lucht dit wel op. Ik praat er met niemand over. Mijn vrienden of familie weten er ook niks van hoor. Ik word niet echt met woorden gepest, dus het valt ze niet op. Soms vind ik een briefje in mijn kluisje waar een gemeen tekstje op staat geschreven. Ik doe dan net alsof er helemaal niets aan de hand is en ga gewoon verder met wat ik bezig was. Je ziet het misschien niet aan de buitenkant, maar het doet me pijn. Het ergste is dat ik niet weet van wie ze komen. Toch heb ik zo’n vermoeden. Vroeger was ik namelijk wel zo’n populair popje, maar dat is helemaal veranderd. Ik kreeg ruzie met mijn toenmalige beste vriendin, Stacey, de bitch van school. Zij zal er vast wel achter zitten. Ze is trouwens gek op je. Ze schreeuwt altijd door de gang dat ze later met je gaat trouwen. Ik wed ervoor dat als je het zou zien, je je dood zou lachen. Ach, deze brief wordt veel te lang. Vooral omdat hij voor altijd ongeopend zal blijven. Bedankt, om te luisteren. Het was leuk om eens mijn hart te luchten.
Groetjes,
Jssmin.

Jullie zijn echt schatjes!
Ik heb besloten om de brieven soms Engels en soms Nederlands te schrijven.
Als je op de groene knop duwt, ben je een cutie.
Allemaal drukken dus!
Love you all.