A ranger/traitor 81

Nog voor ze goed en wel de haven uit waren, voelde Miko zich al thuis op het schip. De bemanning was veel opener dan tijdens hun vorige tocht en maar al te graag bereid om een praatje te maken met een enthousiaste jongeling. De meeste waren doorgewinterde zeemannen die trots waren op hun werk en dat ook graag lieten merken. Zo was er bijvoorbeeld Matthijs, er stond geen enkel haar op zijn hoofd en volgens wat hij beweerde was dat ook nooit zo geweest. Hij leerde Miko alles over knopen leggen. De stuurman, die Wim met de baard genoemd werd, vertelde honderduit over navigatie en zeestromingen. Miko mocht van hem zelfs het roer even vasthouden. Weliswaar op kalme zee, maar dan nog. En het duurde nog geen twee dagen voor Miko achter ‘de Aap’ tot het puntje van de mast geklommen was. Miko had geen idee wat een Aap eigenlijk was. Volgens Boud een of ander exotisch beest dat graag in bomen klimt. Boud vertelde graag over alle plekken waar hij was geweest en de vreemde dingen die hij daar had gezien. Miko luisterde ademloos naar alles wat hij zei en hij betrapte Will erop dat die meeluisterde en een paar keer maakte hij ’s avonds in zijn kajuit aantekeningen.
“We zouden vaker schippers moeten ondervragen,” zei hij dan, “Zo komen we nog wat nuttigs te weten over de rest van de wereld. Zonder er zelf naartoe te hoeven.” Het was voor Miko erg vreemd om te horen dat er zoveel plekken waren, waar zelfs Will niet geweest was. “Zou er iemand zijn die overal geweest was?” vroeg hij op een avond aan Will. Die lachte.
“Ik denk het niet. De wereld is ontzettend groot.”