*4* Who are you?

Er komen 2 hele vreemde figuren binnen. Ik word gelijk weer chagrijnig. Kunnen ze me dan nooit even met rust laten. En het bezoekuur is allang afgelopen. De oude man kijkt me aan en lacht. Ja, June het bezoekuur is allang afgelopen. Zonder een greintje angst kijk ik hem aan, kom uit mijn bed(oo wat doet dat zeer), herinner dat die man mijn gedachten kan lezen(waardoor ik overigens nog chagrijniger van wordt maar dat doet er nu niet toe). En ga voor hem staan, ik kijk hem brutaal aan en zeg met een ijskoude stem: Wat doen jullie hier dan? De vrouw kijkt me aan en zegt: ga in bed liggen(ik had ondertussen besloten dat ik deze mensen niet mocht). Waar bemoei je jou eigenlijk mee was mijn antwoord. De man begon te gniffelen, die de vrouw met een boze blik beantwoorde. Ook ik moest een beetje lachen( even terugkomen op mijn laaste gedachte: die man mocht ik die vrouw niet.) Maar ik vroeg me nog steeds af wat ze hier deden. Alsof die man gedachten kon lezen(wacht, dat kon hij ook) vertelde hij dat ik speciaal was. Toen hij klaar was. Keek ik hem aan net zoals je een vies beestje aan kijkt. Grapje zeker vroeg ik? Toen werd ineens alles zwart.(ik kreeg later te horen dat ik te erg overbelast was en ik flauw viel.) Ik vroeg de zuster waarom ze die 2 mensen hadden binnengelaten. Zij keek me op haar beurt vragend aan. En vroeg welke mensen. Ik mompelde wat dat verdacht leek op de woorden: laat maar. Toen ze weg was kon ik dit verhaal eindelijk in mijn boekje schrijven. Dat lucht toch wel op, merkte ik. Ik was minder snel boos. Op de laatste pagina begon ik informatie over mezelf op te schrijven.

Naam:June?
Leeftijd:?
Favo muziekstijl:?
Sport:?
Bff's:?
Broers/zussen(en hun leeftijd:?
Naam ouders en hun leeftijd:?
Waar ben ik goed in:?

Heel veel informatie zag ik dus. Ik was nog niet eens op de helft. Het was pas half 8, maar ik viel uitgeput in slaap.