Proloog.
Ken je dat gevoel?
Dat je iemand wil helpen maar ondanks alles weet je echt niet hoe
Je voelt haar pijn , leeft met haar mee
Maar dat is dan ook echt het enige wat je kan doen
Haar moed is spreken voor de dag ,
Net zolang tot ze het snapt,
Dat ook zij hier mag zijn , Ook zij hoort erbij ,
Het gevoel alsof je er een nieuw zusje bij hebt ,
En je er altijd voor haar wil zijn ,
Maar het kan niet want ze woont niet bepaald dichtbij ,
En ook jij hebt nog je eigen leven,
Maar wat als het je allemaal teveel word?
Als je alleen nog maar bezig bent met haar?
Ze je nog verbieden contact met haar te hebben vanwege je eigen gezondheid,
Wat zou je dan doen??
Reageer (2)
wauw mooi geshcreven
zowiezo krijg je mij als abo 
x
1 decennium geledenIt makes me cry hunny, remember? We are forever
1 decennium geleden