82. | 1. Toms Surprise!

Ik kijk op. ’Is het nu al tijd?’ Tom haalt zijn schouders op.’Blijkbaar.’ Tom neemt me op als een baby, doet de cd-speler uit en loopt, met mij nog steeds in zijn armen, naar de auto toe. De chauffeur doet de auto open en Tom zet me neer op de bank. Daarna gaat hij zelf zitten en neemt me weer op zijn schoot. ’Gezellig, maar ik kan zelf ook lopen hoor.’ Tom knikt. ’Weet ik. Maar ik wilde je dragen.’ Ik schud lachend mijn hoofd. Ik geef Tom een kusje op zijn mond en leg mijn hoofd op zijn borst. Ik kijk uit het raam en zie dat we het hotel voorbij rijden. ’Meneer, we moeten bij dat hotel zijn hoor.’ Ik voel Tom lachen. De chauffeur kijkt me even aan vanuit de achteruitkijkspiegel en kijkt dan weer naar de weg. ’Tom, wat is er? Waarom lach je zo?’ Ik kijk Tom boos aan en ga verder van hem afzitten. ’Wil je een deel van je verassing niet?’ Mijn boze blik veranderd in een verbaasde blik. ’Je ziet het zowel! Een beetje geduld!’ Tom geeft me een kus op de mond dat uit loopt op een tongzoen. We zitten nog een tijdje in de auto totdat de auto stopt. De chauffeur doet de deur open. Tom zet me even van zijn schoot af en pak iets uit zijn zak. ’Deze moetje even om doen!’ Tom houdt een blinddoek voor. ’Meen je dat serieus?’ Tom knikt. Ik zucht maar laat Tom dan toch de blinddoek bij mij om doen. Ik ben gewoon veel te nieuwsgierig. Ik voel dat Tom mijn hand pakt en me voorzichtig uit de auto helpt. ’Je moet je schoenen even uit doen, dat loopt denk ik makkelijker.’ Ik knik. Zonder Tom z’n hand los te laten doe ik mijn schoenen uit en laat ze gewoon liggen waar ze liggen. ’Ik neem ze we mee.’ Ik haal mijn schouders op. ’Schiet nou gewoon op, ik wil van de verrekte blinddoek af!’ Ik hoor Tom lachen. Tom pakt mijn hand weer en loop verder. Ik loop heel voorzichtig mee. Ik voel dat we op zand lopen. ’Zijn we in de zandbak ofzo?’ Tom grinnikt wat maar geeft geen antwoord. Ik hoor heel zachtjes water tegen iets aan slaan. Tom stopt en laat mijn hand los. Ik voel warme adem bij mijn oor en schik een beetje. ’Klaar voor het eerste deel van je verassing?’ Ik knik gretig en Tom maak mijn blinddoek los. Hij haalt hem langzaam weg en ik kijk verbaast om me heen.