043 Aine Flora.

Ik kijk rond, in de grot zien we allemaal gangen, maar de woonkamer is gevuld met boeken, geen stukje muur te bekennen! Mijn ogen dwalen langs de kaften, en ik vraag me af, of we hier 'het' boek zouden vinden. ,'Ik kijk naar Elvyne die trots kijkt, begrijpelijk, zij heeft tenslotte deze wonderlijke verschijning gevonden, ineens zie ik schimmen en ik ga beschermend om Elvyne en Fay heen staan,'hou je stil,' sis ik. Dan verschijnt ze weer, de geest die ons hierheen heeft geblazen, gebracht is het goede woord niet, daar stelt iedereen zich wel iets heel anders bijvoor. ,'Wat doe jij hier!,' zeg ik kwaad en ik kijk haar met geknepen ogen aan. ,'tut, tut. Niet zo ongeduldig meisje,' zegt de vrouw smorend, ik zie de valsheid gewoon in haar ogen zitten, ze wil ons pijn doen, dat zie je. ,'Waar is Mister Magic?,' vraag ik er zonder bij na te denken,'hij had toch niks gezegd over een geflipte geest met een kraakstem die ons naar een onbewoond eiland blaast?,' vraag ik, lichtelijk gestrest. , De vrouw begint te lachen en krijgt de slappe lach, het begint eng te worden, telkens als ze lacht, word ze dikker en groter. Haar lach word harder en ik deins achteruit, ik voel hoe Elvyne haar handen beschermd om mijn schouders heen legt, alsof het doeken zijn. De vrouw bereikt nu haar hoogtepunt, na 1 hele harde lach hoor ik een knal en ontploft te vrouw, ze laat een soort stof achter. Fay begint radeloos aan 1 stuk door t huilen. Ik laat me op de grond vallen, en Elvyne begint mij radeloos op te pakken, terwijl ze Fay troost. ,'Fay het komt goed. Aine, sta op, Fay huil nou niet, kom op sta op, ehh en Fay rustig,' nou zegt Elvyne radeloos. Ik voel me net een lapje stof, een doek, te slap om op te staan. ik zie dat Elvyne me los laat, en ik kom met een bonk op de vloer , goed, ik weet, een doek komt niet met zo'n klap neer, toch voelde ik me nog steeds die doek, een vale, oude, kapotte doek. Elvyne ging naast me zitten en Fay kroop tegen Elvyne aan. Elvyne begon met mijn haar te spelen, en haar andere hand sloeg ze troostend om Fay, die nog steeds aan 1 stuk door huilde. Ik staarde levenloos voor me uit. Kon het nog erger?