206. || Rainbows ||

"Ja, oké." zei ze twijfelend en draaide haar rug richting mij. Ik draaide me ook om en trok mijn shirt over mijn hoofd, waarna ik hem over mijn schouder gooide. El slaakte een kort gilletje van schrik. Ik grinnikte en al gouw werd haar jurk ook naar me gegooid. Ik hield hem pijnzend voor me en stapte er toen maar gewoon in. Na een paar minuten had ik het stuk stof fatsoenlijk om mijn lijf heen weten te krijgen, maar de rits kreeg ik niet dicht.
"Hé Eleanor?" vroeg ik en begon spontaan te blozen. Dit was eigenlijk best genant...
"Ja? Oh, je kunt je omdraaien, ik ben klaar." grinnikte ze. Ik draaide me om en zag El staan, in mijn kleding. Ze moest haar lachen inhouden, toen ze mij in haar jurk zag. Wat ik echt wel begreep. Godver, jurken stonden mij niet. Maar hij was niet te lang, wat ik in eerste instantie wel gedacht had.
"Kun je me dichtritsen?" vroeg ik haar, met nog steeds de lichte blos op mijn wangen. Ik schaamde me dood. "Haha, ja natuurlijk." lachtte ze en ik draaide me weer om. De deed mijn rits dicht en bekeek me nog eens van een afstandje.
"Je kunt er alles van zeggen, maar je hebt er wel de benen voor..." zei ze op een kritische toon. Oh my god, meende ze dat nou?! Ik keek lichtelijk in paniek naar mijn benen. Had ik echt vrouwenbenen? Hadden meiden zoveel haar op hun benen? Nee toch? agh, ik heb daar geen verstand van...
"Echt?" vroeg ik haar. Ik wou geen vrouwenbenen. Ik wou mannenbenen. Of wacht, wat was het verschil??
"Ja! Hier, probeer mijn hakken eens." zei ze grijnzend en trok haar schoenen uit. Toen ik de vijf centimeter hoge hakken zag trok ik wit weg. Moest ik die dingen aan?!