Paris, la ville de l'amour - Gregory van der Wiel

Glimlachend trek ik mijn Paris Saint Germain shirt aan. Ik heb echt enorm veel zin in de wedstrijd, ik kijk er eigenlijk al het hele weekend naar uit. Het shirt lag al een paar weken te wachten in de kast voordat ik hem nu eindelijk eens aan zou trekken. Ik heb er gister nog wel ‘Van der Wiel’ op laten drukken. Ik geef het meestal niet toe maar ik ben eigenlijk alleen maar voor PSG omdat Greg er speelt, toen hij voor Ajax speelde was ik voor Ajax, heel voorspellend. Ik ken hem vaag omdat een aantal vriendinnen van mij bij Ajax speelt en daardoor heb ik hem een keer ontmoet, we hebben toen een kort gesprek gehad en sindsdien krijg ik hem niet meer uit mijn hoofd. ‘Leentje, ben je klaar, we moeten echt gaan nu!’ roept Aimee en snel haal ik nog een borstel door mijn haar. ‘Voila, we kunnen gaan.’ Zeg ik enthousiast, en ik sluit de badkamerdeur achter me. ‘Mooi, dan kunnen we naar je crush, eens zien of die een beetje kan voetballen.’ Giechelt Gill, en ik kijk haar lachend aan. Ze hebben allebei iets donkerblauws aan, dat had ik ze verplicht. We moeten wel een beetje in de sfeer als PSG supporter zitten natuurlijk. Ik gris mijn tas mee van mijn bed, en loop dan voor de meiden uit de gang op. ‘Ik heb er zo’n zin in!’ gil ik blij, en ik huppel de gang door. ‘Leeen, doe nou eens normaal. Het lijkt wel of je een beetje verliefd bent.’ Meteen stop ik met huppelen. Ik ben helemaal niet verliefd, nee joh, natuurlijk niet. Ik vind Greg gewoon heel erg knap, en ik heb gewoon zin om weer lekker een middagje voetbal te kijken na een heel weekend shoppen. Het is niet zo dat ik niet van shoppen hou, nee dat echt niet, maar een heel weekend shoppen vind ik toch best wel vermoeiend. Dan kijk ik liever een heel weekend voetbal, maar dat is misschien persoonlijk. ‘Leentje is verlieefd, Leentje is verlieefd!’ zingt Aimee, en beschaamd geef ik haar een duw tegen haar schouder. ‘Helemaal niet, ik heb gewoon zin om weer voetbal te kijken na zo’n weekend lang shoppen!’ voor ze nog iets kan zeggen trek ik ze mee, ‘We moeten doorlopen meiden anders redden we het niet, de trein vertrekt over een kwartier.’ ‘Ja hallo, jij deed er zo lang over om je om te kleden, wij waren allang klaar.’ Antwoord Gill verontwaardigd, en ik grinnik zachtjes. Ik wist dat deze reactie ging komen.

Lachend rennen we door het stadion, de wedstrijd begint al bijna en we moesten ineens alle 3 nodig plassen. En dan stond er ook nog zo’n lachwekkend oud vrouwtje bij de wc dat tegen iedereen stond te gillen dat ze op moesten schieten, bleven we expres zo lang mogelijk op de wc zitten om die vrouw te irriteren. Het resultaat is dus wel dat we nu moeten rennen om nog op tijd op onze plek te zitten, en niet iedereen te irriteren dat we er nog langs moeten tijdens de wedstrijd. ‘Gelukkig we zijn nog op tijd.’ Zucht ik gelukkig als ik zie dat er nog geen spelers op het veld staan. Zodra we op onze plekken zitten stijgt er een enorm gejuich op in het stadion. Aimee en Gill kijken me een beetje vreemd aan, ‘De spelers komen het veld op’ zeg ik lachend. Ik ga op mijn tenen staan zodat ik de spelers goed kan zien. Meteen valt mijn oog op de jongen met de tattoo’s op zijn arm. ‘Kijk dat is hem!’ gil ik enthousiast naar Aimee en Gill. Moeizaam proberen ze over alle mensen heen te kijken, maar het is al te laat. Hij loopt naar de andere kant van het veld, waardoor hij eigenlijk alleen nog maar een stipje is. ‘Aw, nou hebben we hem nog niet gezien.’ Jammert Aimee, en ik haal mijn schouders op ‘ik wijs hem straks nog wel een keer aan.’ Het duurt niet lang voor de scheids op zijn fluitje blaast als teken dat de wedstrijd kan beginnen. Genietend zit ik op het puntje van mijn stoel, terwijl Aimee en Gill lui achterover gezakt een beetje om zich heen zitten te kijken. Het maakt mij niet uit, ik vind het al geweldig dat ze met me mee wilden naar Parijs, natuurlijk stond er tegenover dat ik dan met ze mee moest shoppen maar dat heb ik overleefd.
‘Zal ik even wat te drinken halen?’ vraag ik in de rust, en Gill staat op om mee te lopen. ‘Hoeveel staat het eigenlijk?’ vraagt ze een beetje beschaamd. ‘2-0 voor Paris Saint Germain schat.’ Antwoord ik lachend, ik had allang door dat de wedstrijd ze niks boeit, dat hoeven ze niet onder stoelen of banken te schuiven. ‘En speelt daar je schatje ook?’ zuchtend kijk ik haar aan, ‘heb je dan echt helemaal niet opgelet als ik wat zei?’ verontschuldigend kijkt ze me aan ‘Sorry, voetbal vind ik gewoon niet zo leuk denk ik’ mompelt ze. Snel geef ik haar een knuffel, ‘geeft echt niets hoor, ik vind het al super dat jullie hier met mij in Parijs zijn.’ Dankbaar kijkt ze me aan. We bestellen 3 cola en een zak chips en lopen terug naar onze plaatsen. Doordat we zo lang in de rij stonden lopen de spelers nu alweer het veld op. Ik zie Gregory het publiek rond kijken, en even ontmoeten onze ogen elkaar. Heb ik het me nou verbeeld of knipoogde hij nou net naar me? ‘Leen, kan het zijn dat er zojuist een voetballer naar je knipoogde.’ Versteend laat ik me op mijn stoel neervallen, als Aimee het ook zag, dan zal ik het me toch wel niet verbeeld hebben. ‘Zou kunnen denk ik.’ Gill begint naast me hard te lachen, ‘Was het toevallig je liefje?’ nog steeds een beetje in shock knik ik. Als hij zojuist naar me knipoogde dan is hij me dus niet vergeten.
Ik schrik op als er ineens een luid gejuich opstijgt in het stadion, ik spring op van mijn stoel. Blijkbaar heeft Gregory dus net gescoord, blij rent hij op zijn teamgenoten af. Voordat hij weer zijn positie inneemt zwaait hij nog even naar ons vak, of naar mij. Een paar gezichten draaien zich naar me om en kijken me verbaasd aan. Ik denk dat het dan toch het laatste was. Zou hij me dan echt niet vergeten zijn? ‘Nou Leentje, ik denk dat hij jou ook wel erg leuk vind.’ Blozend kijk ik haar aan, zou het dan toch? ‘Ik weet niet hoor, misschien zit zijn moeder wel gewoon beneden ergens in dit vak.’ ‘Ik ben echt niet gek hoor Leen, ik zag toch duidelijk dat hij naar jou zwaaide, en jou een knipoog gaf.’ Protesteert Gill, en ik bijt onzeker op mijn lip. Ik ga achterover op mijn stoel zitten, helemaal in de war van net. Weet ik wel zo zeker dat ik niet toch een beetje verliefd ben?
‘I’m sorry’ kucht iemand naast me, en van schrik spring ik op ‘Je suis desolé’ antwoord ik in mijn beste Frans. Ik loop snel naar Aimee en Gill zodat de mensen naast mij eruit kunnen.
Zwijgend lopen we door de gangen van het stadion als ik ineens een hand op mijn schouder voel, verschrikt draai ik me om. ‘Leen! Wat doe jij nou hier?’ vraagt Gregory verbaasd, en ik knijp mezelf even in mijn arm of ik niet droom. ‘De wedstrijd kijken, we zijn hier een weekend om te shoppen en om dus deze wedstrijd te kijken.’ ‘Eigenlijk kwam ze voor jou hoor maar dat geeft ze niet toe.’ ik voel hoe mijn wangen langzaam rood kleuren, en zo onopvallend mogelijk geef ik Gill een schop tegen haar been ‘Au!’ jammert ze. ‘Echt?’ vraagt Gregory een beetje van zijn stuk gebracht, en verlegen kijk ik weg ’nou ehm, een beetje misschien.’ Mompel ik verlegen, en Aimee naast me plast bijna in haar broek van het lachen. Fijn zulke vriendinnen die je uitlachen als je staat te stuntelen bij een jongen waar je al een tijdje een crush op hebt. ‘In ieder geval, hebben jullie zin om straks naar het café te komen waar wij na de wedstrijden altijd heen gaan?’ vragend kijkt Gregory me aan, en enthousiast knik ik zonder met de meiden te overleggen ‘natuurlijk, hoe heet het café?’ Gregory vraagt een pen aan een meisje achter de toonbank bij een verkooppunt, en schrijft de naam van het café op mijn hand. Als ik mijn hand wil wegtrekken, trekt hij hem snel terug en zet er nog een x onder. Blozend kijk ik hem aan, waarom doet hij dat nou, ik haat het als ik moet blozen. Ik zwaai nog even naar hem en loop dan naar Aimee en Gill die al een stukje doorgelopen zijn. ‘Je hebt wel een mooi shirt!’ roept hij nog, en ik schenk hem mijn liefste glimlach.

‘Ik kleed me even snel om hoor!’ gil ik als we bij onze hotelkamer zijn. Ik ga echt niet in dit shirt naar dat café toe. Snel graai ik in mijn koffer naar iets leuks. Ik besluit om niet al te moeilijk te doen, en mijn nieuwe setje aan te trekken dat ik gisteren gekocht heb. Snel fatsoeneer ik mijn haar nog een beetje, en dan ben ik opnieuw klaar om te gaan. ‘Let’s go babes!’ de taxi staat gelukkig al voor, dus we hoeven alleen maar in te stappen en het adres te geven.
Als we het café binnenlopen zitten de voetbalvrouwen er al, de voetballers jammergenoeg nog niet. Een paar hoofden draaien onze kant op, ‘Ben jij niet het meisje waar Gregory naar knipoogde?’ vraagt een van de vrouwen verbaasd. Een beetje verlegen knik ik. Hoe kunnen zij dat nou weten? ‘Kom er bij zitten!’ uitnodigend kijkt de vrouw ons aan, en dankbaar nemen we plaats op de lege stoelen.‘Mag ik vragen hoe jullie weten dat Greg naar mijn glimlachte?’ vraag ik een beetje verlegen, en een van de vrouwen begint te lachen ‘Half Parijs weet het volgens mij, want je was op het grote scherm.’ Mijn mond valt open van schrik, ik op het grote scherm, ik schaam me dood. Gill en Aimee beginnen te lachen, waarschijnlijk van het gezicht dat ik trek. ‘Ja, Leen vind Gregory een beetje leuk, maar ze wil het niet toegeven.’ Giechelt Aimee, en een aantal vrouwen aan de tafel doen mee. ‘Ik ga wel even wat te drinken halen.’ Mompel ik om mezelf uit deze uit ongemakkelijke situatie te redden. Bij de bar ga ik op een kruk zitten en steun op mijn handen. ‘Voulez-vous commander quelque chose?’ vraagt de barman vriendelijk ‘je voudrais avoir un coke’ antwoord ik in mijn beste Frans. ‘Bonsoir madame’ fluistert opeens iemand in mijn oor, ik herken de stem onmiddellijk, Gregory. Lachend draai ik me om, ‘Bonsoir Gregory’ antwoord ik met een zwaar Frans accent en hij schiet in de lach, ‘ik vind het echt leuk om je weer te zien’ niet wetend wat te zeggen bijt ik op mijn lip, ‘ik jou ook’ antwoord ik uiteindelijk maar. Ik neem snel een slok van mijn cola, ‘Je hebt een mooie goal gemaakt!’ complimenteer ik hem, en ik zie een glimlach op zijn gezicht verschijnen, ‘dankjewel. Vertel eens, hoe gaat het nu met je?’ ‘Tja, alles gaat gewoon zijn gangetje, ben bezig met mijn opleiding, en ga nog steeds vaak naar Amsterdam, en met jou?’ hij besteld snel wat te drinken bij de barman, en begint dan te vertellen ‘Top, ik zit lekker in mijn vel, en met voetbal gaat het goed, ik heb niets te klagen.’ Lachend kijk ik hem aan, dit is precies de gregory die ik altijd voor me zie als ik aan hem denk, lekker nuchter. Ik schrik op als mijn mobiel een geluidje maakt, ‘Schat, we snappen als je nog wil blijven kletsen met je schatje, maar wij gaan naar het hotel we moeten morgen weer vroeg op.’ Ik ga ze niet alleen naar het hotel laten gaan, dan ga ik gewoon mee. Ergens baal ik wel dat we morgen weer vroeg op moeten, maar ik verlang ook wel naar een bed. ‘Sorry, ik moet gaan, we moeten morgen al om 7 uur met de trein mee naar huis.’ ‘Ik loop wel even mee naar buiten.’ Antwoord hij en hij staat net als ik op. Als we buiten staan bots ik heel hard tegen een bord op dat midden op de weg sta, waardoor Greg ook tegen mij opbotst, zijn hoofd is opeens heel dichtbij. Ik verlies mezelf aan mijn gevoelens van de afgelopen maanden, en druk mijn lippen zachtjes op die van hem. Ik voel hoe hij me gewillig terugzoent en ik sla mijn armen om zijn nek. Als ik iemand zachtjes hoor kuchen, maak ik voorzichtig mijn lippen los. Een beetje beschaamd staar ik naar de grond, ‘We moeten nu echt gaan Leen’ zegt Gill een beetje ongemakkelijk, en ik knik naar haar. ‘Ehm, ik moet nu wel echt gaan denk ik.’ Een beetje ongemakkelijk kijk ik hem aan. Wat moet je nu doen als je net met een jongen heb staan zoenen en nu moet je ineens weg, en de kans is klein dat je hem snel weer ziet, ik voel me net Assepoester. Voordat ik instap voor ik nog twee lippen op de mijne, liefdevol kijk ik hem aan. Ik druk nog snel een keer kort mijn lippen op die van hem en stap dan echt in, hoe moeilijk het ook is.

‘Daar gaan we dan, dag Parijs.’ We staan op het punt de trein in te stappen, eerst moeten onze koffers erin en dat is nog best een geklooi. ‘Leen, ik geloof dat er daar iemand voor je staat.’ Ik kijk in de richting van waar Aimee een wijst, en zie daar een jongen staan met een getinte huid. ‘Gregory, wat doe jij nou hier?’ vraag ik verbaasd als ik dichterbij kom.’Ik was vergeten gisteren je telefoonnummer te vragen.’ Antwoordt hij, ze wangen kleuren lichtjes rood, en hij staart onopvallend naar de grond. Snel haal ik mijn telefoon uit mijn tas, ‘hier, zet je nummer er maar in, dan sms ik je straks wel, heb je mijn nummer ook.’ Meteen baal ik ervan dat ik het zo zei, ik bedoel, de jongen die ik eigenlijk al heel lang leuk vind komt helemaal voor mij naar het station vroeg in de ochtend. Snel toetst hij zijn nummer in, en geeft me mijn mobiel terug, onze vingers raken elkaar even en het lijkt of er een soort van vonk overspringt. Ik kijk Gregory aan en hij lijkt het ook te merken. Ik schrik op als ik de bel van de trein hoor rinkelen, ‘Shit, ik moet echt gaan.’ Hij doet een stap dichterbij en drukt zijn lippen op die van mij, ik kan gewoon niet op de zoen ingaan, straks vertrekt de trein zonder mij. Voorzichtig maak ik mijn lippen los, en ren richting de trein.‘Ik bel je snel’ roep ik nog voordat ik de trein instap. Vrijwel meteen sluiten de deuren, en begint de trein te rijden.

[We hope you like it. Je suis desolé, c'est très long, mais c'était un plaisir d'écrire.