2

Ik trek mijn boog strak, en wacht, gespannen.
'Moet blijven bewegen' Denk ik bij mezelf.
Ik blijf maar rondjes lopen, me ineens omdraaien en achterom kijken tot ik weet dat het gewoon nu moet gebeuren.

Ineens hoor ik het achter me, ik hoor iets opspringen van de grond. Ik draai me vliegensvlug om en laat de pijl los, die zich midden door het hart boort.
Het valt naar beneden in het midden van zijn sprong, en landt aan mijn voeten.
Ik hoor gejammer uit de schaduwen komen en trek nog een pijl. Dit zou wel eens het begin kunnen zijn.
Maar er gebeurt niets, helemaal niets. Ik hoor nog wat zacht gejammer, en dan trekken ze weg, ik hoor ze op een drafje vertrekken, ze zijn met te weinig.
Ik weet dat ze terug zullen komen, maar dat was nu even niet belangrijk.
Het enige wat nu telt is het enorme beest voor mijn voeten. Het is een slag groter dan een normale wolf zou zijn, en heeft ook een andere bouw. Ik vindt het meer een beer, gezien zijn grote stevige poten en grote klauwen, pikzwarte vacht en grote logge lichaam.
Ik kniel voor het beest neer, en open het rechteroog lid.
Ik slik, en mijn keel wordt droog.
Het oog is helemaal rood, en het lijkt wel vloeibaar.
Aan de onderste rand van het oog loop het vloeibare uit het oog weg.

Het monster huilt tranen van bloed.