212. || Rainbows ||

Na bijna een half uur stil zitten, was Daan eindelijk klaar en liet ze me in de spiegelkijken. "Alle regenbogen nog aan toe... NIALL WAAR BEN JE?!" riep ik en drukte mijn neus tegen de spiegel. Ik zag een bruin harig meisje, met rode lippen en oogschaduw. Alleen de gezichts-trekken leken nog een beetje op de kleine Ier die nu diep in me verstopt zat. Maar ook mijn jukbeenderen leken anders, omdat ze op de één of andere manier schaduwen veranderd had.
"Niall is even op vakantie. Dit is Nila." zie Daan trots en duwde me de badkamer weer uit. De drukte in. Daarna liet ze me verbaasd achter en ging zelf staan dansen bij haar vriendinnen. Godver....
Ik draaide me om, om weer de badkamer in te gaan. Want ik wou weer Niall zijn.
Maar ik werd tegengehouden door een jongen die mijn arm zachtjes vastgreep en me naar zich toe draaide. "Hey, ik ben KJ. Wie ben jij?" zei hij op een flirterige toon. Ik keek hem met bange ogen aan. "Nila." zei ik en liet mijn stem wat hoger klinken.
"Je bent Iers?" vroeg hij met belangstelling. Ik knikte. Verbaasd over het feit dat je dat dus zelfs als ik mijn stem hoger zetten, kon horen. Of ik er blij mee moest zijn, wist ik niet. KJ had bruin warrig haar, donkere ogen, die bijna zwart waren, en droeg een strak wit shirt.
Hij was niet lelijk, moest ik bekennen.
"Cool, mijn oma is ook Iers." zei hij en zo startte er zich een gesprek over afkomst, familie en apen. Hoe we in een keer op het onderwerp, apen, terecht gekomen wist ik niet. Het paste totaal niet bij het onderwerp waar ze het net over hadden gehad. "Ik heb het niet zo op apen... Toen ik klein was ben ik door ze aangevallen." zuchtte KJ verslagen. Ik lachte even.
"Dat had ik met vogels..." hij keek me ongelovig aan en begon te lachen. "Ik mag jou wel!" zei hij opeens. Ik keek hem met één opgetrokken wenkbrauw aan. "Omdat ik door vogels aangevallen ben?" vroeg ik verbaasd. Want dat leek me onwaarschijnlijk.