Hoofdstuk 16, Myra.

We volgende de man en komen een grote zaal binnen. Een heel grote zaal. De muren zijn van wit steen maar hebben een glans als de binnen kant van een schelp, glinsterend in alle kleuren. Het dan loopt tot in een punt, maar dat is niet het mooiste van dat dak. Ergens op 2/3 hoogte van het dak lijkt een soort glazen plaat te zitten en er boven vliegen allerlei magische en mooie wezens.
Ik wordt uit mijn dag droom gerukt als een andere tengere man iets zegt, maar als dromertje wat ik ben hoor ik het niet. Ik hoor hem nog meer zeggen en een vrouw ook wat, en net als ik me afvraag of ik misschien toch zou moeten luisteren gebeurd er iets.
Uit dat prachtige plafond lijken allemaal linten te vallen, het begint bij de punt, dwarrelen langs de wezens, gaan recht door het glas, en... Ik kijk weer voor me en zie hoe sommige kinderen een lintje vangen.
Telkens als een kind een lintje vangt gebeurd er iets raars met hem of haar. Verbaast kijk ik naar een meisje dat een rood lint vangt en opeens helemaal begint te gloeien. Vlammen dansen langs haar lichaam en lichte rook stijgt via haar lichaam op naar het plafond, zich mengend met de rook die andere kinderen met een rood lintje.
Ik went me met moeite af en zie een klein tenger jongetje een geel lint vangen. Ik zie hoe zijn haar begint te wapperen en gaat dansen langs zijn gezicht. Ik kijk naar zijn kleding, het draait langs zijn lichaam alsof hij een jurk aan heeft. Een vreemde koelte straalt van hem af. Rust?
Vlak voor me vangt een ander meisje een lintje. Ze springt recht in mijn gezicht veld en verpest het beeld van de jongen. Zij vangt een groen lintje. Ik zie hoe er gras onder haar voeten ontstaat en ruik plotseling de heerlijke geur van kruiden. Ik snuif die lucht gewillig in. Als het meisje zich omdraait zie ik bloemen in haar haar.
Ik kijk weer weg van haar, ik laat haar genieten van haar magische momentje en kijk verder, ik had toch ook nog blauwe lintjes gezien? Ergens rechts van me staat een jongen met lang blond haar in een staart verbaast naar zijn lintje te kijken en naar zijn handen. Een zachte gloed straalt van zijn huid af, blauw achtig groen, net als de zee. Kleine prisma regenboogjes ketsen af van zijn huid en stralen rond. Net alsof hij van water is. En het rare is: ik ruik niet alleen de zee als ik naar hem kijk, ik hóór hem ook nog!
Ik kijk rond, waar is Narama, heeft zij dit wonder ook al gezien?
Iets raakt mijn handpalm.
Verbaast kijk ik naar het groene stukje lint, het glinstert in mijn hand en plotseling ruik ik kruiden, gras, bomen, bloemen: Een hele geur explosie. En ook al is het ontzettend veel geur: Ik heb geen zin om mijn neus dicht te knijpen. Ik voel iets langs mijn voeten strijken, gras, gras danst langs mijn voeten terwijl er bloemen uit op komen. Kleine gele en rode.
Dan voel ik dat iemand naar me kijkt en ik draai me om. Narama zit me verbaast aan te staren, en meteen dan staar ik haar ook verbaast aan. Narama heeft ook een lintje gevangen. Ze gloeit blauwgroen op en heeft kleine prisma regenboogjes op haar huid.
Een blauw lintje heeft ze gevangen.