216. || Rainbows ||
Ik wil even kwijt dat ik vandaag even doorgeschreven heb. hoofdstuk 226 is dan ook het laatste.
Nu Wil ik jullie vragen of jullie een vervolg willen. Ik ga daar wel vanuit maar wil het toch nog even vragen.
Dus zet in een reactie of je een vervolg wilt.
bedankt
oh, en wat ik droomde;
ik ging gewoon naar school. maar in een vreemde stad. En al de hele dag was er buiten een jongen met een zwart vest met capuchon die me aankeek met zwarte ogen.
Later ging ik naar buiten. Hij stal mijn tas en rende ermee de hoek om. Maar toen ik achter hem aan ging, was hij plots verdwenen. Twee kraaien vlogen net weg.
Toen ik weer thuis was, keek ik in de spiegel. Mijn ogen waren zwart als roet. Ik zag niet mezelf, maar de jongen. Vanbinnen verscheurde hij mijn ingewanden, nam de controle over mijn lichaam en liet me de mensen waar ik van hield vermoorden, en hun bloed drinken. Zo werd ik langzaam een vampier en huilen om mijn vermoorde vrienden en familie, kon ik niet. Ik moest alles maar gewoon doen zoals de jongen het wilde.
"Je hebt verder geschreven!" kirde ik toen ik eindelijk wist waar ik het liedje van kende. Het was het liedje waar Justin mee bezig was. Dat hij zelf aan het schrijven was. Mijn ruwe onderbreking had hem uit zijn trans gehaald en hij keek me glimlachend aan. "Ja, ik heb het af. Maar er mist nog iets... " Hij werd weer onderbroken, nu niet door mij, maar door een paar jongens die het dakterras opkwamen.
"Hey Nialler, is dit jouw gitaar?" vroeg Louis enthousiast en duwde me op de grond, zodat hij op mijn schoot kon zitten. Iets wat Justin leek te irriteren. Maar hij hield zijn mond. "Ja Lou, dat is mijn gitaar ja. Je houdt hem alleen ondersteboven vast..." zei ik en draaide de gitaar om, zodat hij goed in zijn handen lag.
"Oh MY God, gaan we zingen? IK HOU VAN ZINGEN!" het viel me op dat dronken Zayn de wereld nogal lief had. Hij hield in één keer overal van.
Niet dat ik daar problemen mee had. Ik vond het goed. Leuk zelfs.
"Gaan we zingen?" vroeg ik verbaasd. Want ik wist van niks. Evenals de rest, als ik hun blikken zo zag.
"Why not? Kennen jullie.... Grenade, van Bruno Mars?" vroeg Justin. Dat was een stomme vraag. Want ik had zo het gevoel dat iedereen ter wereld Bruno Mars en zijn liedjes kende.
Ik zong altijd mee met Bruno Mars. Altijd.
"Dat was een domme vraag." merkte ook Zayn op. En dat terwijl hij niet helemaal nuchter was.. Dat zegt al best veel.
Ik begon de akkoorden op mijn gitaar te spelen, terwijl Louis nog tussen mijn armen zat. Iets wat niet echt comfortabel zat. Dus tilde ik mijn gitaar boven mijn hoofd en gebaarde Lou dat hij op moest staan. Hij ging met veel plezier op zoek naar zijn volgende slachtoffer. Zayn.
En Zayn leek het niet erg te vinden dat Louis in zijn persoonlijke ruimte zat.
Reageer (10)
OWEMDZJIE die droom O.O
1 decennium geledenENNATUURLIJKWILLENWEEENVERVOLGDOMMERTJE
ok nuga ik snel verder lezen
please een vervolg ik kan niet zonder dit verhaal!!!
1 decennium geledenhehehehe Zouis
1 decennium geledenSnel vrder en je weet zelf wel of je een vervolg gaat schrijven, het is jouw verhaal.
1 decennium geledenHahah, snelverdah ! (:
1 decennium geleden