222. || Rainbows ||

"Niet waar Chaz en Ryan bij zijn...." fluisterde Justin in mijn oor. Misschien zou een normaal iemand zich beledigd voelen. Maar zoals je weet, ben ik niet helemaal normaal. Er zat zogezegd een steekje los. Of nee, het hele breiwerk was verkeerd gebreid. Dat is het denk ik.
"Vind je dat irritant? Schaam je, je voor me?" vroeg ik en drukte nog een paar kusjes op zijn wang. Hij begon helemaal te gloeien. Chaz en Ryan keken lachend onze kant op. Justin keek mij waarschuwend aan.
"Schaad ik je ego?" vroeg ik door en drukte een kusje op zijn neus. Ook Justin's neus werd nu rood. Ik keek me boos aan. "Niet liegen Jussie, je bent niet boos op me..." zei ik met een grijns en drukte nog drie kusjes op zijn neus. "Niall, hou op!" siste Justin en blikte even snel naar zijn twee vrienden die huilend van het lachen op de grond lagen te rollen. Een melig gezicht, als je het mij vroeg.
"Waarmee?" plaagde ik hem en drukte nu een kus op zijn mond. "Daarmee!" zei hij. Ik gniffelde gemeen. "Waarom?" vroeg ik weer en drukte een kus op zijn mondhoek. "Daarom." siste Justin en keek met een licht benauwde blik naar beneden. Ik volgde zijn blik.
Oh, daarom...
"Oeps..." zei ik en begon nu zelf ook te blozen. In zijn broek was een lichte verhoging te zien. Netjes gezegd.
Al gouw was de grijns op mijn gezicht weer verschenen. Ik voelde macht door mijn aderen stromen. Ik had macht. YEAH!
Niall, niet doordraaien nu. Justin moet eerst even bedaren. Hou op Junior, ik vind macht hebben cool. Meteen hield Junior zijn mond. Maar ik wist wat hij straks zou gaan zeggen. Namelijk; ik zei het toch.
"Whahaaahahaa!" het gelach op de achtergrond leek niet te verminderen. Ik drukte mijn lippen weer op die van Justin. Chaz en Ryan zouden het toch niet zien. Niet dat dat ook maar iets uitmaakte.