Draco Malfoy...

Hogwarts. Ik heb het gemist. Er is geen andere manier om het te zeggen.

Toen het feest over was ging iedereen naar hun leerlingenkamer.
Ik hou van Slytherin, behalve de leerlingenkamer. Die zit in de kerker, het koudste stuk van het hele kasteel. En ik háát kou.
Ik krijg altijd de plaats het dichtste bij het vuur. Nou, Malfoy en ik vechten er altijd om, Mar meestel krijg ik het.
Ik liep er recht naartoe, zonder problemen deze keer, en Paige, Lucy, Blaise en Nott zaten op de banken het stoelen het dichts bij mij.
Ze lachten en praatten een lange tijd. Af en toe lachte ik ook wel mee, maar ik was niet echt bij het gesprek betrokken.
Ik staarde in het vuur. Ik hou van vuur. I ben geen pyromaan, maar ik hou ervan om naar het vuur te kijken, vooral in een kleine openhaard zoals deze.
Blaise merkte dat ik geen aandacht had voor het gesprek. Hij zat het dichtste bij me.
‘Gaat het, Lexy?’ vroeg Blaise zachtjes toen iedereen lachte en geen aandacht besteedde aan mij of Blaise.
‘Hmm.’ Glimlachte ik. ‘Gewoon een beetje moe.’
Hij knikte begrijpend en bemoeide zich weer met het gesprek.
Langzaamaan ging iedereen naar bed.
Blaise en Paige waren de laatste die nog op waren.
‘Trusten.’ Zei Blaise. Hij gaf een kleine beweging met zijn hand ter afscheid en hij liep naar boven. Paige keek naar me.
‘Kom je?’ vroeg ze.
Ik rekte me uit en gaapte. ‘Een minuutje.’ Glimlachte ik.
Misschien tien minuten later werden mijn gedachten verstoord door voetstappen.
Ik bleef naar het vuur kijken.
De deur naar de jongens slaapzaal ging open, maar ik kon niet zien wie het was omdat ik met mijn rug naar de deur zat.
‘Oh, jij bent het.’ Zei hij. Zijn stem klonk opgelucht.
‘Malfoy.’ Knikte ik.
‘Ik heb Night al naar de uilenvleugel gestuurd.’ Night was zijn zwarte havik. Ik weet het, je zou nooit denken dat Malfoy de naam “Night” zou geven aan een dier.
Ik knikte gewoon, maar bleef in het vuur staren.
Hij kwam dichterbij en knielde. We waren face-to-face.
‘Wat?’ vroeg ik met een verveelde stem.
‘Je hebt een snee.’ Zei hij en hij gebaarde naar de snee.
Ik keek naar hem. ‘Dus?’
Zonder te vragen raakte hij het zachtjes aan met zijn duim.
Ik kromp ineen en hij grinnikte.
‘Sorry daarvan.’
‘Tuurlijk.’ Zei ik ongelovig.
‘Ik wou je niet in je gezicht raken.’
‘Oh, echt? Wat wou je dan raken?’ Vroeg ik sarcastisch. Ik raakte geïrriteerd.
‘Misschien je arm ofzo… Het was niet mijn bedoeling om je te laten bloeden.
Ik rolde met mijn ogen. ‘Goed excuus.’
Hij grinnikte en stond op.
‘Stuur Chester hierheen.’ Zei hij terwijl hij wegliep.
Ik rolde mijn ogen opnieuw. ‘Whatever, loser.’
Hij negeerde me.

Toen hij weg was rekte ik me nog eens uit en ging op weg naar de leerlingkamer. Iedereen sliep, behalve Paige.
‘Waar bleef je?’ vroeg ze ongeïnteresseerd.
Ik haalde mijn schouders op en haalde Chester uit zijn kooi. Ik liep naar het raam en opende het. Ik fluisterde die vreselijke naam in Chester’s oor.
Mijn tong brandde nog steeds van de naam die ik had uitgesproken.

“Draco Malfoy”

Ik zou hebben gegrinnikt als ik niet bijna omviel van de slaap.

Malfoy en ik… Tja, we hebben een rare band. Ik herinner me de eerste dag dat ik hem ontmoette en ik wist meteen dat hij vervelend en arrogant was.
We waren altijd aan het vechten sinds het derde jaar. Het eerste en tweede jaar probeerden we zo ver mogelijk van elkaar weg te blijven als ik bij Paige of Lucy was.
Het derde jaar werd alles erger. We waren de hele tijd aan het vechten. De hele tijd.
En daarna kwam het vierde jaar. Afgelopen jaar.
Het vechten nam toe.
Het Kerstbal was een slechte ervaring. Hij maakte grappen over dat ik met Nott naar het bal ging, en ik maakte grappen over zijn vreselijke danspasjes. Even later werden we schreeuwend uit elkaar gehaald door McGonnagall.
Daarna is het vechten zo’n beetje gestopt. En nu, in het begin van het vijfde jaar, vechten we elkaar de hoofden af.
Oh, en dat klein stukje vrede daarbeneden?
Ja, dat is het vreemde stuk.
Soms, gek genoeg, zijn Malfoy en ik een soort van… vrienden.
Ik weet het, nogal onlogisch.