Prologue

De zenuwen blijven maar oplopen. Ik hoopte dat het weg zou gaan zodra we aan kwamen in manchester maar helaas. Mijn moeder die blijft gewoon overal vrolijk om. Die vindt het ge-wel-dig dat haar zoon mee doet met de X-factor. De enige reden waarom ik daad werkelijk mee doe met de X-factor is omdat ik een weddenschap verloren heb. Ik zal mezelf voor de goede orde toch nog even voor stellen: Ik ben Harry Styles geboren in holmes chapel (chesire) een klein plaatsje waar eigenlijk weinig tot niks te beleven valt. Het enige wat er ooit was, was de battle of the bands wedstrijd. Waar ik en mijn band White eskimo aan meededen en wonnen! Tot op de dag van vandaag is het mij een raadsel waarom we hebben gewonnen. Al zegt iedereen bij mij op mijn (oude) school dat het komt door mijn geweldige stem. (bullshit) maar goed door een van die geweldige bandleden sta ik dus nu hier om auditie te doen voor de X-factor. Ik ben samen met mijn moeder hier heen gekomen voor de auditie (mijn moeder vond het idee dat haar zoon meedeed aan de X-factor natuurlijk weer helemaal Ge-wel-dig). Ik kijk om me heen. We zijn bijna bij de tafel waar ze een nummer op je plakken. Ik weet niet precies wat er gebeurd is maar op het moment dat we daar staan breekt het zweet me uit en kijk ik alle kanten op. En dan komt het ergste: ik ren weg. Weg van die auditie om nooit meer terug te komen. Iedereen die daar staat kijkt me na. Ik voelde de ogen in mijn rug branden en hoorde mijn moeder roepen. Maar ikzelf rende zo snel weg als ik kon. Niet wetend dat ik hier later zoveel spijt van zou hebben…