016||Cecelia Eleanore Graves

Cecelia Eleanore Graves

Dagen vlogen voorbij op dat doodsaaie instituut genaamd school, ik begreep niet meer waarom ik er voor had gekozen om naar school te gaan. Volgens Emmett was ik net een opstandige puber waarop mijn antwoord was geweest dat ik ook nog steeds een zestienjarige puber was. Hoewel school doodsaai was hing er voortdurend een soort spanning om me heen. De vriendschap tussen Edward en mij was heel hecht geworden en om de een of andere reden kon Jasper dat minder goed hebben. Elke beweging, elk woord was voorzichtig en overwogen. We waren een tikkende tijdbom die ooit zou moeten ontploffen maar alle drie leken we dat moment nog zo lang mogelijk uit te willen stellen. Emmett plofte naast me op de bank en er schoot me iets te binnen. 'Emmett ik moest je nog ergen mee helpen,' zei ik en Emmett keek me verbaasd aan.
'Voor zover ik weet niet,' zei hij enigzins van zijn stuk gebracht.
'Jij weet het ook niet,' antwoordde ik. 'Dat heb ik Rose beloofd toen ik hier net woonde.'
'En waarmee moet je me dan precies helpen?'
'Met het uitzoeken van een bruidsboeket want van wat ik hoorde was je daar de vorige keer niet heel erg succesvol in.'
'Dus?'
'Dus pakken we nu jouw auto en gaan we naar een bloemenwinkel opzoek naar een bruidsboeket.'
Hij zuchtte maar besefte dat ik hem lastig zou blijven vallen tot hij meeging en kwam dus maar overeind. 'Ga een jas halen kleine,' zei hij. 'We vallen op zonder.'
Ik zwaaide met de jas die al op over mijn arm had gelegen. 'Ga er zelf een halen,' zei ik terwijl ik mijn tong naar hem uitstak.
Ik rende voor hem uit naar de auto's en sprong in zijn jeep. Omdat ze een vals ID-bewijs voor mij hadden gemaakt waarop stond dat ik pa vijftien was mcht ik nog niet zelf rijden.

Bij de bloemenwinkel stapten we uit en ik trok hem mee naar binnen. De vrouw in de winkel keek op. 'Kan ik jullie helpen?'
'Ik help mijn broer hier met het uitkiezen van een bruidsboeket,' zei ik.
'Dus jij bent de nieuwe Cullen?' vroeg ze. 'Ik heb over je gehoord.'
'Inderdaad,' zei ik. 'Ik ben Cecelia. Kan je ons advies geven over bruidsboeketten.'
De vrouw begon meteen bruidsboeketten te laen zien, vertellen wat veel bruiden mooi vonden. Wat bij welk soort feest en jurk paste. Het was maar goed dat ik erbij was want volgens mij begreep Emmett helemaal niets van alles wat er werd gezegd. 'Bedankt voor de hulp,' zei ik na een tijdje. 'We zullen er nog even over na denken.'
Ik sleurde Emmett mee naar buiten. 'Ik had het idee dat je daar nog uren had kunnen blijven,' zei Emmett.
'Dat had ik ook,' zei ik. 'Maar ik had heus wel door dat we snel weg moesten wilden we jou je gezonde verstand laten bewaren.'