``142``

‘Sam en Dean Winchester hé, ik kan niet geloven jullie te zien. Ik heb jullie vader ooit ontmoet. Goede jager. Ik hoorde dat hij overleden is, sorry’ zijn ogen blijven even op mij rusten. ‘Gordon Walker. Je naam komt me bekend voor’ mompel ik. De man lacht even en schuift iets uit zijn auto. Ik kijk ernaar en zie dat het een rek met wapens is. ‘Alexandra Von Salem, ik heb nog nooit over jou gehoord, al waren de geruchten waar.’ Ik kijk weer naar hem op. ‘wat voor geruchten?’ Hij lacht even. ‘dat de Winchester jongens met een mooie dame jagen.’ Even grinnik ik. ‘kunnen we je helpen met de jacht op de vampieren?’ vraagt Sam. Gordon kijkt even naar Sam en schud zijn hoofd. ‘ik ben meer het type dat alleen jaagt.’ Ik voel Dean onrustig heen en weer bewegen. ‘kom op, ik zit al zo’n tijd op een jacht te wachten’ Gordon schud zijn hoofd. ‘er is wel wat gespuis 2 staten verder op. Ik zou zeggen, veel plezier daarmee’ hij kijk weer naar mij en pakt mijn hand. Hij buigt wat naar voor en drukt zijn lippen er dan op. Ik grijns breed. ‘ik hoop jullie nog een keer te zien’ hij stapt in en rijd weg. ‘zeg niet dat je hem enigszins leuk vind hé?’ ik draai me om naar Dean en Sam en grijns. ‘het is om eerlijk te zijn fijn om zo behandelt te worden. Het is niet dat ik dat van een van jullie kan verwachten’ ik begin met naar de auto te lopen. ‘wat doen we nou steeds fout dat ze zelfs met wild vreemde meer wilt dan met ons’ mompelt Dean. Ik grinnik zacht. Het is niet dat ik niets met een van de jongens wil, het is alleen dat het zo leuk is om ze te plagen met dit.

‘schiet op!’ Ik stomp de vampier hard maar wordt dan hard tegen de muur aan geduwd. Dean spits de vampier en snijd zijn hoofd eraf. Versuft probeer ik op te staan. Dean wilde per se blijven en kijken of we Gordon hadden kunnen helpen. Het was maar goed dat we waren gebleven want Gordon had inderdaad hulp nodig gehad. We waren net op tijd voordat Gordon zelf geen hoofd meer had. ‘Alex, gaat het?’ twee paar handen helpen me overeind. ‘ja, ik denk hooguit een lichte hersenschudding’ mompel ik. Gordon legt mijn arm over zijn schouder en glimlacht naar me. ‘bedankt voor de redding’