A ranger/traitor 87

“Na verloop van tijd werden de dorpen groter en talrijker. Het gebeurde niet zelden dat er onderlinge vechtpartijen ontstonden, maar ongeveer driehonderdjaar geleden, besloten de Teutonen dat zij ook wel wat wilde van de rijkdom die de Skandiërs hadden opgeslagen. Ze waren toen nog niet zo verdeeld als nu en vormden een serieus leger. De Skandiërs lagen misschien wel voortdurend in de knoop met elkaar, maar ze waren en zijn ook trots. En dat een ander volk hen aanviel konden ze niet hebben. Dat piraten piraten overvielen tot daar aan toe, maar geen landrotten. Ze sloten zich aaneen en kozen uit hun jarls de eerste oberjarl, Skant. De Teutonen hadden algauw spijt van hun beslissing. Sindsdien laten de Skandiërs elkaar min of meer met rust en niemand heeft het nog gewaagd hen op hun eigen grondgebied aan te vallen, tot de Temujai dat probeerde. De rest ken je wel.” Miko knikte. De rest kende ieder kind in Araluen.


Oké beste lezers. Ik ga de Skandische verhalen zeker schrijven, maar ik zet ze pas online als ze af zijn en ik ga gewoon door met het verhaal
Het is dat het anders een nogal lange onderbreking zou vormen in het verhaal en dat vond niet iedereen even leuk.