Hoofdstuk 27

Draco Lucius Malfoy. P.O.V


Ik sprong van Blaise zijn nek af en zag dat Scarlett een lach onderdrukte. ‘Wat valt er te lachen Griffiths? Eindelijk je tong gevonden?’ Sneerde Blaise die zijn rug strekte. Ze antwoordde niet en keer naar haar handen. Ik vond het eigenlijk helemaal niks, dat Blaise dat zei. Ik plofte aan de tafel en negeerde Scarlett voor deze keer. Blaise had haar gekwetst en ik wilde het niet erger maken. Misschien moest ik haar eens meenemen op een picknick, misschien dat het beter ging als we helemaal alleen waren. Het plan bleef de hele tijd door mijn hoofd heen spoken. Ik kreeg bijna geen hap door mijn keel. Ik schrok op door een aardappel die tegen mijn hoofd werd gegooid. ‘Ben je nou eindelijk klaar? Ik moet je dragen dus ik kan ook niet weg.’ ‘Zie ik er uit alsof ik klaar ben?’ Snauwde ik. ‘Rustig aan bro. Ik wacht wel.’ Blaise bleef ongeduldig zitten en tikte mijn zijn vingers op het tafelblad. ‘Goed, goed ben al klaar.’ Blaise sprong op en ik ging op het bankje staan, zo kon ik makkelijk op zijn nek springen. Ik sprong op zijn nek en Blaise scheurde er weer vandoor. ‘Dude kan het ook langzaam?’ ‘Nee dan zit je langer op mijn nek. Je mag er dan licht uit zien, dat ben je niet.’ ‘Dat zijn allemaal spieren bro, dat zijn spieren.’ ‘Als je toch zoveel spieren hebt, mag je mij dragen.’ Hij wilde me al weer neer zetten. ‘Echt niet. Ik heb eerlijk gewonnen, daar moet je maar mee leven.’ In de commonroom ploften we neer op dezelfde bank als net. Ik en Blaise deden een potje toverschaak en langzaam stroomden ook de andere leerlingen binnen. ‘Ha ik win al weer sucker!’ Overwinnelijk trommelde ik op mijn borst. Ik zag dat Scarlett me niet begrijpend aan keek en ik stopte bijna gelijk. Ik wierp een blik op de klok. Acht uur. ‘Blaise ik wil nog een rondje door de school lopen. Aangezien jij me moet dragen.’ Gemeen grijnzend keek ik hem aan. ‘You son of a Bitch!’ ‘Ik won die weddenschap gewonnen. So fuck your life!’ Zuchtend stond Blaise op en ik sprong weer op zijn nek. Blaise sjeesde weer door het kasteel heen. Het kan echt niet langzaam. We spurtte de hoek om en knalde vol tegen iemand op. Ik viel van Blaise zijn rug af en we vielen op elkaar op de grond. Ik stond op het punt, die persoon uit te schelden toen ik zag wie het was. Snape stond voor onze neus, met zijn gebruikelijke norse uitdrukking. ‘Sorry professor,’ zei ik en ik krabbelde overeind. ‘Meneer Malfoy en Zabini. Wat zijn jullie aan het doen?’ ‘We liepen een rondje door de school,’ zei Blaise onschuldig. ‘En waarom zit meneer Malfoy dan op uw nek?’ ‘Ik euhmm… Ik heb een.. Weddenschap verloren professor,’ stamelde Blaise. Ik kon een grijns niet onderdrukken. ‘Is dat grappig meneer Malfoy? Ik had beter van u verwacht, zeker omdat u klassenoudste bent.’ ‘Het spijt me professor. We kunnen helaas niet allemaal perfect zijn. Ondanks dat mijn uiterlijk zeker prefect is. Heb ik soms momenten, dat ik op een klein kind lijk. We kunnen niet allemaal perfect zijn is het niet?’