*19*

Die dag begint zoals elke dag, voor ik de avengers kende. Ik sta op, maak me klaar voor werk en aai de kat die op de trap zit. Even blijf ik bij hem staan. ‘bones, waar ben je?’ een krakerige stem bereikt mijn oren en ik kijk wat verbaast om me heen. ‘meneer bones? Ik heb eten voor je’ ik stap een paar treden naar beneden en zie dat er een deur open staat. De kat spint vrolijk en trippelt van de trap naar de open staande deur. ‘bones, daar ben je’ het oude vrouwtje lacht gelukkig naar de kat die zich tegen haar been aan vleit. En dat was weer opgelost. Nu wist ik de naam van de kat, en waar hij vandaan kwam. Ik duw de deur naar buiten open en blaas gelijk grote wolken uit. Ik had gelijk gehad. Het zou binnenkort sneeuwen. Zachte vlokjes sneeuw verzamelen zich op de straten. Ik wikkel de sjaal dichter om mijn nek en duik een beetje in elkaar. Gelukkig was het niet ver naar het restaurant en ik zou niet alleen lopen. Even blijf ik staan en kijk ik naar links. Even wacht ik op Aly, maar dan veel ik de drukkende leegte… Aly. Ik kijk naar de straat achter me en zie mijn voetafdrukken. Vorig jaar dezelfde tijd liep ik hier met mijn broertje, vader en Aly. We zouden allebei naar de baan in het restaurant solliciteren. Mijn voeten komen weer in beweging en brengen me naar de meeste vertrouwde plek die ik nog over had. Het restaurant.

‘morgen chef!’ roep ik. Snel klop ik mijn jas uit en loop naar achter. Ik kijk snel op de thermometer en zie dat de kachel nog niet aan staat. Snel doe ik hem aan en loop door naar de keuken. ‘chef!’ wat gerinkel van achter doet me op schrikken. ‘chef?’ angst vult me gelijk. ‘ja Molly?’ ik haal opgelucht adem en chef loopt naar me toe. ‘sorry, ik was het magazijn aan het opruimen, het lijkt erop dat we bijna geen suiker meer hebben’ hij glimlacht even naar me. ‘alles oké?’ ik rol met mijn ogen en doe mijn short voor. ‘ik denk dat ze alles wat ik doe of zeg toch wel horen dus het zal wel’ mompel ik. ‘je kent de avengers?’ chef knikt en ik klik het koffiezetapparaat aan. ‘ik heb een soort huisarrest’ ik hou mijn arm omhoog en de armband schijnt in het licht.