Chapter 10

Huize Scheffers de nacht van Abigail's vertrek

De donkere lucht werd enkel verlicht door enkele sterren die hoog in de lucht stonden. Samen met mijn dochter hielden we de telefoons in de gaten. Leonie had de politie gebeld, maar die zeggen weinig te kunnen doen en dat ze waarschijnlijk morgen weer thuis komt. En zoniet starten ze morgen een zoek actie. Daar heb je dus ook niks aan! Ik zelf had de familie sinclair op de hoogte gesteld van Abigails vertrek. Zij zouden in de ochtend on komen bezoeken om Abigail aan Blake voor te stellen. Er ging een telefoon dus schrokken we wakker uit onze gedachte stroom en vlogen op de telefoon af. Leonie was me voor en nam de telefoon op. "lieverd? Abigail?" haar gezicht vertrok weer en zuchtte. " no, I'll give her on de phone sir" Leonie gaf mij de hoorn. " hello lord sinclair, what makes you up so late?"
" we find the girl, she's at the victorian hotel." een opgeluchtste zucht verliet mijn lippen. " we're on our way" ze ik maar voor dat ik om kon hangen hoorde ik dat er iets gezegd werd. " no,no,no, my lady we take care of her. She is talking with Blake right now, she got no idea who we are. And in de morning we take her back to your resident" zijn stem klonk zakelijk, voor hem was het ook niets anders dan dat. Maar het ging toch ook om mijn klein dochter. " ok my lord, I'll see you in the morning. Good night sir" Ik legde de telefoon neer en liet me in mijn stoel vallen. Leonie keek me verward aan. "Abigail is in het victorian hotel net als de sinclair's zij houden haar vanavond in de gaten en nemen haar mee hier heen." zei ik rustig tegen mijn dochter. Leonie begon te snikken, ik sloeg mijn arm om haar heen.
" ze is veilig, het komt goed" trooste ik mijn dochter. " wat nou als ze helemaal niet terug wil? Ze is niet voor niks weg gelopen!" bleef ze snikken. " Blake haald haar wel over " glimlachte ik. Leonie glimlachte terug maar ik zag de twijfel in haar ogen

We gingen allemaal naar bed, als zouden we moeilijk in slaap komen omdat we ongerust waren over Abigail. Ee gingen allerlei senario's door mn hoofd, wat raar was ik wist waar ze was, de Sinclairs zouden haar in de gaten houden. En ze is met Blake, een slimme, verstandige, verantwoordelijke jonge man. Hij en Abigail zouden zo leuk stel zijn. Daarom stond ik ook niet echt te springen op haar "relatie" met die Milan. Ze verdiend zo veel beter, maarja ze kiest toch zelf. Langzaam vielen mijn ogen dicht

"Triiiiiiing,Triiiiiiing,Triiiiiiing" ik schrok wakker van de telefoon. "Goedemorgen, Harietta Scheffers" zei ik slaperig. "This morning is not good at all! They are gone!" Klonk er door de telefoon, de stem klonk boos en ik was direct wakker. "You lost her?" How?" Zei ik bezorgd. "We lost them both, Blake is gone as well"