``146``
Ever since human beings took their first steps into the dark and frightening realms of existence, heroes have walked among us. And for just as long, human beings have loved heroes.
Perhaps we adore heroes because they are models for us. They display honor, loyalty, courage, and skill at levels we may never reach but strive for nonetheless-and we are better for it. Heroes represent the hope of every one of us: that, when it matters most, we will prove to be greater than we appear, braver than we feel, and stronger than we ever thought possible.
Perhaps we care about heroes because they are immortal, in a sense, in that even death they are never forgotten. They live on within the hearts and minds of those who hear tell of their perilous journeys, violent battles, and courage in the face of almost certain defeat. Myths are meant to immortalize their heroic journeys.
For as long as there have been heroes, those half-brave, half-mad souls willing to dash headlong against things that would send most of us screaming in the other direction, there have been stories to immortalize their journeys. Through triumph and tragedy, through sin and salvation, through it all, we love them. And in the end, it doesn’t matter whether or not any hero was ever, in the historical sense, truly alive. What really matters are the ways in which their myths affect those of us who are.
- Nathan Robert Brown
Ik steek mijn hand uit naar de deur. Maar voor ik er ben gaat de deur open. Verbaast kijk ik naar Sam die naar binnen stapt. ‘Sam waar was je?’ roep ik uit. Hij kijkt even verwilderd naar me en sluit de deur. ‘uhm… ik denk dat we moeten stoppen met de jagt op de vampiers’ Dean staat van het bed duidelijk een stuk nuchterder dan net. ‘wat bedoel je?’ Sam sluit zijn ogen even en klikt het licht aan. ‘ik was net in het nest. Ze hadden me mee genomen’ Dean zijn ogen worden groot. ‘je weet waar ze zijn?’ Sam schudt zijn hoofd. ‘niet zeker, ze waren over de brug maar ik was geblinddoekt. Dean luister, ik denk dat we moeten stoppen met de jacht, ze zijn anders, ze doen niemand iets. Ze voeden zichzelf zelfs met het bloed van vee’ Dean schudt zijn hoofd. ‘ik geloof het niet! Sam het zijn monsters. Geen mensen, alles wat bovennatuurlijk is moeten wij uitschakelen’ ik kijk gelijk naar Dean. ‘Dean we moeten het kwade vernietigen, niet het bovennatuurlijke’ antwoordt Sam terug. Ik heb niet door dat ik sta te trillen en mijn handen tot vuisten zijn gebald. Al het bovennatuurlijke dood hé? Dus Dean vond dat ik ook niet hoor te leven. ‘Alex?’ Sam en Dean kijken me allebei aan. Ik adem gejaagd en kijk op. ‘dus je vindt dat al het bovennatuurlijke dood moet?’ Dean’s ogen schieten een stuk open. ‘nee… zo bedoelde ik het niet’ hij steekt zijn hand uit maar ik ontwijk hem. Snel open ik de deur en loop woedend naar buiten. Mijn ogen moeten aan het donker wennen. Ik knipper een paar keer en voel dan iets tegen mijn rug aan. ‘lopen heks’ Gordon geeft me een duw richting zijn auto. ‘dus vanavond wordt het niet alleen de vampiers maar ook een heks die ik naar hel stuur.’
Reageer (2)
oh my god! De broertjes moeten haar redden! Of haar krachten moeten haar redden! echt geweldig stukje waardoor ik op het punjte van mijn stoel zit(: xx
1 decennium geledenMYGOD NOOOOOOOOOOOOOOOOOO D; !! BAD GORDON! BAAAD >
1 decennium geleden