21.

Elena Johnson

Ik zat met de puppy op mijn schoot terwijl ik hem aan het aaien was. 'Tommie,' stelde ik toen grijnzend voor. 'Maar zo gaat onze zoon al heten,' klaagde Louis, wat me liet lachen. 'Daarom, dan kan onze zoon niet meer zo heten.' 'Het is trouwens een meisje,' deelde Louis me toen mee, 'dus Tommie kan niet.' 'Mijn moeder kreeg vroeger een hond. Ze was toen smoorverliefd op een jongen uit haar klas, Bas. Ze besloot de hond Basje te noemen. Een tijdje later kwam ze er pas achter dat Basje een meisje was, maar toen was ze al gewend aan Basje, dus bleef ze zo heten,' vertelde ik glimlachend. 'Dus Tommie kan best,' grinnikte ik. Louis keek me even aan. 'Het is jou hond, als jij hem Tommie wil noemen...' Ik glimlachte en keek naar de hond op mijn schoot. 'Dan doop ik je nu tot Tommie Tomlinson,' glimlachte ik en ik drukte een kus op het kleine koppie. Tommie blafte een keer vrolijk. 'Volgens mij vind ze haar naam wel leuk,' grinnikte ik terwijl ik naar Louis keek. Hij schudde grijnzend zijn hoofd. 'Ik hou van jou Elena,' was het enige wat hij zei voor hij een kus op mijn lippen drukte. Ik glimlachte en keek weer naar Tommie. 'Heb je eten voor haar gekocht? En een riem?' vroeg ik hem. Louis knikte en stond op. Hij liep naar achteren en kwam een paar tellen later terug met een riem in zijn handen. Alsof Tommie wist wat we gingen doen, sprong hij van mijn schoot en rende naar Louis toe. Louis maakte haar vast aan de riem en aaide haar een keer over haar kop. Ik stond op en pakte mijn jas van de kapstok. Louis volgde mijn voorbeeld en gaf de riem aan mij. Met mijn vrije hand pakte ik die van Louis vast en samen liepen we naar buiten. 'Parkje?' 'Parkje.' Tommie vond alles wat ze tegenkwam interessant en rende achter vliegende blaadjes aan, moest aan elk bosje snuffelen. 'Moeten we nu niet naar zoiets als puppytraining?' vroeg ik terwijl ik Tommie nauwlettend in de gaten hield. Louis haalde zijn schouders op. 'Ik denk het wel. Ik zal als we thuis zijn wel even kijken,' beloofde hij. Ik knikte en keek het park even rond. 'Wil je een ijsje?' vroeg Louis toen aan mij. Ik glimlachte en knikte. Louis liep naar de ijscoman en kocht twee ijsjes. 'Chocola of aardbeien?' was zijn simpele vraag toen hij weer terug was. 'Chocola,' zei ik vastbesloten en Louis overhandigde me het ijsje. Tommie blafte een keer luid. 'Volgens mij heeft ze ook honger,' lachte ik terwijl ik aan mijn ijsje likte. We liepen samen verder, genietend van ons ijsje. 'Ben je de komende dagen we vrij?' vroeg ik Louis toen. Hij schudde zijn hoofd. 'Ik moet de liedjes met de jongens oefenen voor we de studio induiken,' legde hij uit. Ik zuchtte zachtjes. 'Elke avond ben ik er voor jou, beloofd.' Louis stopte met lopen en tilde mijn kin met twee vingers op. 'Het komt allemaal wel goed Elena, geloof me maar.' Ik wist niet hoe ik moest reageren. Ik was in strijd met mezelf. Ik gunde Louis en de andere jongens deze kans echt. Ik wilde dat ze hun geld konden verdienen door hetgene wat ze het liefst deden; zingen. Maar ik wilde niet dat Louis zo vaak weg zou zijn. Ik wilde hem bij me hebben. Ik wilde hem niet moeten missen. Ik keek in Louis'helderblauwe ogen, die duidelijk op een antwoord wachtten. 'Het komt goed,' zei ik. Louis boog zich voorover en drukte een kus op mijn lippen, die ik maar al te graag beantwoordde.